آلبرت انیشتین : دستهایت را برای یک دقیقه بر روی بخاری بگذار ،...این یک دقیقه برای تو مانند یک ساعت میگذرد ......با یک دختر خوشگل یک ساعت همنشین باش ،......این یک ساعت برای تو به سرعت یک دقیقه میگذرد و این همان ((((قانون نسبیت است)))).و به عبارتی درک لا زمانی.......
یه خانوم خوشگل کنار بزرگراه سوار میکنی .
ناگهان اون احساس مریضی میکنه و غش میکنه و شما اونو به بیمارستان میرسونی .
استرس زیادی داری
اما نهایتا توی بیمارستان به شما میگن که حالش خوبه و شما دارین پدر میشین.
شما میگین که من که پدر بچه نیستم اما دختر میگه چرا هستی
شما استرس رو بیشتر حس میکنی
بعد شما تقاضای تست دی ان ای میکنی و ثابت میشه که شما پدر بچه نیستی
دکتر به شما میگه اصلا نگران نباشید چون اصولا شما از زمان تولد نابارور بودید
شما اکنون کاملا و بیشتر از همیشه استرس داری اما خلاص شدی.
اما توی راه خونه،،، داری به سه تا بچه های خودت فکر میکنی
حــالا بــه ایــن میگـــن استـــــــرس
زمانی که من بچه بودم،مادرم علاقه داشت گهگاهی غذای ساده صبحانه را برای شب هم آماده کند. یک شب را خوب یادم مانده که مادرم پس از گذراندن یک روز سخت و طولانی در سر کار، شام ساده ای مانند صبحانه تهیه کرده بود. آن شب پس از زمان زیادی، مادرم بشقاب شام را با تخم مرغ، سوسیس و بیسکویت های بسیار سوخته، جلوی پدرم گذاشت. یادم می آید منتظر شدم ببینم
آیا او هم متوجه سوختگی بیسکویتها شده است! در آن وقت، همه ی کاری که پدرم انجام داد این بود که دستش را به طرف بیسکویت دراز کرد، لبخندی به مادرم زد و از من پرسید که روزم در مدرسه چطور بود. خاطرم نیست که آن شب چه جوابی به پدرم دادم، اما کاملاً یادم هست که او را تماشا میکردم که داشت کره و ژله روی آن بیسکویتهای سوخته می مالید و لقمه لقمه آنها را می خورد.یادم هست آن شب وقتی از سر میز غذا بلند شدم،شنیدم مادرم بابت سوختگی بیسکویت ها از پدرم عذرخواهی می کردو هرگز جواب پدرم را فراموش نخواهم کرد که گفت: اوه عزیزم، من عاشق بیسکویتهای خیلی برشته هستم. همان شب، کمی بعد که رفتم بابام را برای شب بخیر ببوسم، از او پرسیدم که آیا واقعاً دوست داشت که بیسکویتهاش سوخته باشد؟ او مرا در آغوش کشید وگفت:مامان تو امروز روز سختی را در
سرکار گذرانده و خیلی خسته است. بعلاوه، بیسکویت کمی سوخته هرگز کسی را نمی کشد!
زندگی مملو از چیزهای ناقص... و انسان هایی است که پر از کم و کاستی هستند .
خود من در بعضی موارد، بهترین نیستم، مثلاً مانند خیلی از مردم، روزهای تولد و سالگردها را فراموش میکنم.
اما در طول این سالها فهمیده ام که یکی از مهمترین راه حل ها برای ایجاد روابط سالم، مداوم و پایدار: درک و پذیرش عیب های همدیگر و شاد بودن از داشتن تفاوت با دیگران است و امروز دعای من برای تو این است که یاد بگیری که قسمت های خوب، بد، و ناخوشایند زندگی خود را بپذیری و با انسان ها رابطه ای داشته باشی که در آن، بیسکویت سوخته موجب قهر و دلخوری نخواهد شد.
این موضوع را می توان به هر رابطه ای تعمیم داد. در واقع، تفاهم، اساس هر روابطی است،هر رابطه ای با همسر یا والدین، فرزند یا برادر،خواهر یا دوستی!کلید دستیابی به شادی خود را در جیب کسی دیگر نگذارید آن را پیش خودتان نگهدارید. بنابراین، لطفاً یک بیسکویت به من بدهید، و آری، حتی از نوع سوخته که حتماً خیلی خوب خواهد بود.!.!.!.!
این داستان را می توانید برای کسانی بفرستید که برایتان ارزشمندند
کاش همه می دانستند زندگی شادی نیست
شاد کردن است
زندگی قهقهه نیست
لبخند است
جام امشب را به سلامتی مرگ نوشیدم
چه بی پروا عبور کردم از خط قرمز هم آغوشیش
با عاشقانه های که دورند از نفس های خشک ابهام
مرا برد به لامکان ...
سیال بودن و فنا شدن چه نزدیک است وچه دور!
برای رسیدن به عدمت لحظه شماری می کنم
هوای صدایت در سرم هنوز می خواند کوچ نزدک است ...
هنوز برسر پیمانت هستی
