ایکاش که صادقانه اندیشه کنیم
عصرایران؛ جعفر محمدی: در سال های اخیر بحث دروغ به عنوان یکی از دغدغه های اندیشمندان و اغلب مردم ایران مطرح است و اینکه چرا بسیاری از ایرانیان عادت کرده اند به راحتی دروغ بگویند، بی آنکه دچار عذاب وجدان شوند؟!
این در حالی است که راستگویی به عنوان یک ارزش اخلاقی هم در باورهای دینی مورد تأکید است و هم در آموزه های ملی و تاریخی. "دروغگو دشمن خداست" ضرب المثل آشنای دوران کودکی همه ماست ولی بعدها که بزرگ می شویم، خیلی هایمان تبدیل به همان دشمن خدا می شویم!
علت چیست؟ شاید گفته شود که اگر دروغ نگوییم، کارمان راه نمی افتد. این هم دلیلی است! اما خود این وضعیت هم معلول است و ما به دنبال علت ها می گردیم.
فکر می کنم، با ارائه چند تصویر می توانیم به نمایی کلی از علت این پدیده ویرانگر برسیم.
1. وقتی وضعیت اقتصادی کشور بحرانی می شود، افراد مجبورند بیش از حد استاندارد کار کنند. پدر به فرزندش قول می دهد که عصر یا آخر هفته او را به شهربازی خواهد برد. اما عملاً مجبور می شود در ساعاتی که باید برای خانواده اش اختصاص دهد، کار کند و کار کند و کار کند.
فرزند منتظر پدر می ماند و چشم به در، خوابش می برد و در تمام مدتی که با شوق، انتظار پدر و شهربازی را می کشد، ناخودآگاه پدر را دروغگویی می پندارد که خلف وعده کرده است.
می دانیم که پدر و مادر، قهرمانان دوران کودکی همه انسان ها هستند. وقتی تصویر قهرمان، با دروغ عجین شود، کودک نیز به خود اجازه می دهد دروغ بگوید.
اگر اوضاع عمومی اقتصاد مساعد بود، پدر می توانست به وعده اش عمل کند اما او کار می کند و فرزندش فکر می کند که او دروغ می گوید.
این یک مثال ساده است از شرایطی که پدر، واقعاً در صدد دروغگویی نیست و خودش هم قربانی است. حال تصور کنید وضعیتی که را پدر یا مادر تعمدا‌ً دروغ بگویند.
2. یک بار رئیس جمهور سابق ایران نزد آیت الله جوادی آملی رفت و ماجرای هاله نوری که در سازمان ملل او را در بر گرفته بود را با او در میان گذاشت.
آیت الله، بسیار مؤدب و متین، ماجرای مرد عربی را تعریف کرد که برای فریب اسبش، دامنش را به گونه ای گرفته بود که گویا داخلش علوفه ریخته است و حال آنکه علوفه ای در کار نبود و اسب به هوای غذا، دنبال مرد می رفت. وقتی پیامبر این وضعیت را دید، به او فرمود که حتی به حیوان هم نباید دروغ گفت.
چند روز از این ملاقات گذشت و فیلم آن در اینترنت منتشر شد. از آن تاریخ تا مدت ها بعد، رئیس جمهور وقت، به کرات آنچه را مردم به چشم دیده بودند را انکار کرد و گفت که چنان حرف هایی را نزده است. حتی سخنگوی وقت دولت نیز فیلم را مونتاژ شده خواند و تهدید کرد که علیه کسانی که آن را منتشر کرده بودند، شکایت خواهد شد!
بعدها، دفتر آیت الله جوادی آملی، اصالت آن فیلم را تأیید کرد.
این تنها یکی از نمونه هایی بود که مردم از مسوولان شان دروغ شنیدند. حال بماند کرور کرور وعده هایی که می آیند و می روند و هیچگاه عملی نمی شوند تا قبح دروغ بشکند.
وقتی مردم می بینند که برخی از مسؤولان شان به راحتی دروغ می گویند و بر دروغ شان اصرار هم می کنند، ناخودآگاه دروغ های خودشان را هم موجّه می انگارند.
حدود دو سال قبل، یکی از افسران راهنمایی و رانندگی تعریف می کرد که وقتی به یک راننده گفته چرا از چراغ قرمز عبور کردی؟ پاسخ شنیده :"وقتی رئیس جمهور کشورم همه قوانین را زیر پا می گذارد، چه می شود که من هم یک چراغ قرمز را نادیده بگیرم؟"
روایت "الناس علی دین ملوکهم" بسیار حکیمانه است. مردم، هم در قانونمداری و هم در راستگویی و دروغگویی، آگاهانه یا ناخودآگاه، تابعی از مسوولان شان می شوند.
3. برخی مقررات جاری کشور رسماً مردم را به دروغگویی وادار می کنند. بانک ها و موسسات اعتباری، برای دادن وام، شرایطی دارند از جمله این که باید مبلغی را سپرده گذاری کنید. این کار را می کنید و موعد وام تان فرا می رسد. شما وام را برای کاری مثل تسویه یک بدهی یا برای رهن کردن یک آپارتمان می خواهید اما رئیس بانک می گوید در فرم درخواست باید بنویسید"جهت خرید خودرو".
شما می نویسید در حالی که می دانید دروغ است، رئیس بانک و کارمندی هم که کارهای بانکی وام را انجام می دهد هم می دانند که دروغ است. بازرس بانک هم می داند که خرید خودرویی در کار نیست. هیات مدیره و مدیرعامل بانک هم می دانند که آنچه در فرم نوشته می شود، دروغ است.
بانک وامی می دهد و سودی می ستاند و وام گیرنده هم وام را به زخم زندگی اش می زند ولی در این وسط، یک دروغ بیهوده هم ثبت و ضبط می شود. واقعاً چه نیازی به این دروغگویی رسمی وجود دارد؟!
4. "شما در نماز جماعت محله تان شرکت می کنید؟"؛ این سؤالی است که در بسیاری از مصاحبه های استخدامی در نهادهای دولتی پرسیده می شود.
بسیاری هم پاسخ مثبت می دهند و حال آنکه این گونه نیست. برای اینکه در مصاحبه هم کم نیاورند، قبل از آن اطلاعاتی مانند این که "امام جماعت کیست؟" را به دست می آورند! زیرا اگر در مصاحبه صادقانه بگویند "نه ،شرکت نمی کنم"، امتیاز منفی دارند. بنابراین ترجیح می دهند دروغ بگویند تا امتیازشان افزون شود.
واقعاً چه نیازی به این سوالات و نظایر آنها در فرم های استخدامی و مصاحبه ها و ... وجود دارد و چرا مردم را در موقعیتی قرار می دهند که برای کسب امتیاز، دروغ بگویند و در اسناد اداری، ثبتش کنند؟ فراموش نمی کنم که سال ها قبل، مردم تعداد درهای مسجد جامع شهرشان را حفظ کرده بودند زیرا در چند مصاحبه استخدامی، مصاحبه کننده برای اینکه مچ مصاحبه شونده ای که مدعی شرکت در نماز جمعه بود را بگیرد، از او پرسیده بود: شما که به نمازجمعه می روی، مسجد یا مصلی چند در دارد؟!
این قبیل کارها، دروغ گفتن را ابتدا به یک امر اضطراری و سپس به یک عادت تبدیل می کند. این که افراد ناگزیر شوند خود را غیر از آنچه هستند معرفی کنند، نهادینه سازی دروغ در درون افراد است.
آنچه ذکر شد، تنها "بخشی از دلایل پرشماری" است که باعث شده دروغ در جامعه ما گسترش یابد و اعتماد عمومی در همه سطوح، به نازل ترین حد خود برسد. البته ناگفته نماند که هنوز راستگویی هم زنده است ولی دروغ، حتی اندکش هم مهلک است.
دروغ، کلید صندوق زشتی های دیگر است و اگر در جامعه ای شیوع پیدا کند، پشت سرش، ریاکاری، خیانت در امانت، دزدی و اختلاس، بی عفتی، لاابالی گری و ... هم می آید.
بر همه ماست که ابتدا، خود را ملزم به راستگویی کنیم و سپس بدان حد که از دست مان بر می آید، صداقت را ترویج دهیم چه آن که در غیر این صورت، خودمان هم در منجلاب جامعه ای که به دروغ و عوارض بعدی گرفتار شده، غرق خواهیم شد.
اما آیا تاکنون توجه کرده اید موقعی که لباس مورد علاقه تان را می پوشید، خلق تان تغییر می کند؟
شاید تجربه کرده اید که در یک جفت کفش شیک احساس اعتماد به نفس بیشتری دارید یا ممکن است با پوشیدن یک لباس رسمی در محل کارتان احساس کنید در شغلتان مهارت بیشتری دارید. گاهی اوقات نیز به دلیل پوشیدن لباس خاصی احساس راحتی و آسودگی می کنید.
واقعیت این است که لباس شما می تواند تاثیر روانشناختی بر شما بگذارد، همچنین قادر است تا همان احساس را در اطرافیانتان برانگیزد.
مدل هایی که ما می پوشیم نه تنها به دیگران می گوید که ما که هستیم، بلکه همانطور که اشاره شد احساس خوب یا بدی نیز به ما می دهند. لباسی که ما می پوشیم – خواه حزن انگیز باشد یا شاد یا چیزی بین این دو – بر اینکه ما چگونه خودمان را ببینیم و دیگران چه نگاهی به ما داشته باشند تاثیر می گذارد.
نوع لباس نقش مهمی را در کار، روابط و حتی در عزت نفس ما دارد. قبل از اینکه انتخاب کنید چه نوع لباسی را می خواهید برای بیرون رفتن بپوشید، به این مسئله فکر کنید که تمایل دارید دیگران شما را چگونه ببینند و شخصیت تان را تفسیر کنند. یادتان باشد لباس های شما بسیار بیشتر از آنچه فکر می کنید حرف برای گفتن دارند. در ذیل به برخی از انواع رایج پوشش که هر کدام از نظر اطرافیان نشانه ویژگی های شخصیتی خاصی است، اشاره می شود.
شخصیت شلخته
اگر لباس های شما اغلب اوقات چروکیده و ناهماهنگ باشند، دیگران این را به مفهوم شلخته بودن شما می دانند. لباس پوشیدن به طرز شلخته به دیگران این پیام را می دهد که شما مراقب ظاهرتان، کارتان، آینده تان و … نیستید و نباید به شما اعتماد کرد.
شخصیت به دنبال مد
در هر لباسی که این شخصیت ها می پوشند یک مارک معروف برجسته است. آنها بسیار تمایل دارند که دیگران این مارک ها را ببینند. افراد مختلفی هستند که این نوع لباس پوشیدن را به معنای موفقیت می دانند اما برخی از افراد نیز ممکن است فکر کنند که با یک آدم مادی گرا یا با اعتماد به نفس پایین روبرو هستند که می خواهد با این نوع لباس پوشیدن آن را جبران کند.
شخصیت خسیس
شخصیت های خسیس اغلب لباس های کوتاه و تنگ را انتخاب می کنند. پوشش آنها اغلب نشاندهنده یک نوع ناایمنی روانی است. آنها تلاش می کنند تا تمامی تمرکزشان را بر بدنشان متمرکز کنند.
شخصیت نمایشی
این افراد به طور معمول کفش ها و لباس هایی با رنگ های تند و غیرمعمول می پوشند. البته این نوع پوشش ممکن است گاهی اوقات مطابق با مد باشد. این افراد اغلب تمایل دارند به دیگران نشان دهند که از آنها مجزا هستند و دوست دارند به چشم بیایند و دیده شوند.
شخصیت پیرو و همرنگ جماعت
آیا شما همیشه از لباس هایی با رنگ ها و مدل های خنثی استفاده می کنید و هرگز نوع دیگری لباس نمی پوشید؟ اگر پاسخ مثبت است می تواند نشانه ای باشد از اینکه شما تمایل دارید که در جامعه و گروه های مختلف ترکیب شوید و از هرگونه مورد توجه واقع شدن پرهیز کنید.
شخصیت ورزشکار
استفاده از لباس ها و کفش های ورزشی به دیگران نشان می دهد که شما ورزشکار هستید و مراقب بدنتان هستید. البته این شخصیت ها می توانند به سادگی شلخته شوند به خصوص در هنگام پس از تمریناتشان.
شخصیت رسمی
افرادی که در بیرون از خانه هرگز لباسی به جز لباس رسمی نمی پوشند، در طی زمان در نظر دیگران انسانی یک بعدی یا فاقد خلاقیت به نظر می آیند.
چگونه می توانیم برای نشان دادن امتیازات و ویژگی های خود از لباس استفاده کنیم؟
آنچه که در بالا بدان اشاره شد تفسیرهای دیگران از ویژگی های شخصیتی افرادی بود که اغلب از یکی از انواع پوشش هایی که به آنها اشاره شد استفاده می کنند اما در واقعیت بیشتر افراد ترکیبی از سبک های لباس پوشیدن را که به آنها اشاره شد، استفاده می کنند. یک روز لباس رسمی می پوشند و روز بعد لباس اسپرت. تنها عده معدودی هستند که همیشه یا اغلب اوقات از یک نوع پوشش استفاده می کنند.
اگر می خواهید با استفاده از لباس، امتیازات و ویژگی هایتان را نشان دهید بایستی در هر موقعیتی لباسی بپوشید که اطرافیان شما متوجه احساسی که در آن زمان دارید بشوند. در حقیقت، روانشناسان دریافته اند که پوشش به اینصورت تاثیر واقعی بر خلق تان و همچنین دیدگاه دیگران نسبت به شما و فعالیت تان دارد.
برای مثال، پوشیدن یک لباس زیبای ورزشی، افرادی که شما را می بینند برمی انگیزد که به فکر ورزش کردن بیفتند. بنابراین قبل از اینکه لباسی را برای پوشیدن انتخاب کنید، از خود سوال کنید که آیا آنچه می پوشید، احساسات و ویژگی هایی که در آن موقعیت می خواهید دیگران متوجه آن شوند را نشان می دهد؟
منبع:مجله سپیده دانایی
دنیای اقتصاد: ستون امروز نبض بازار به معرفی واحد‌های مسکونی فروشی با متراژ کمتر از 50 متر مربع پرداخته است.
ارزان‌ترین واحد فروشی در جدول قیمت ستون امروز نبض بازار به یک واحد 30 متری با 20 میلیون تومان وام و قیمت کل 85 میلیون تومان مربوط می‌شود و گران‌ترین واحد مسکونی هم به واحد‌ی نوساز به متراژ 44 متر مربع در خیابان اشرفی اصفهانی تعلق دارد که قیمت فروش آن 252 میلیون تومان اعلام شده است.
عصر ایران ؛ عبدالرحیم اباذری - اخیرا برخی حرکت های نسنجیده و «دلواپسی» هایی که انجام گرفت و یا فشارهایی که سبب تعطیلی بعضی نشست ها شد ، نگارنده را دوباره به یاد حرکت های تند وتیز وخودسرانه افراط گرایان در دهه شصت ، اوایل پیروزی انقلاب انداخت که حضرت امام از آنها بشدت آرزده خاطر شدند وبا واکنش جدی نگرانی خود را نسبت به آینده انقلاب اعلام کردند. 
عصرایران - حضرت آیت الله مکارم شیرازی در دیدار جمعی از طلاب و روحانیون حوزه علمیه قم اظهار داشته اند: "گسترش فناوریهای نوین، امکان انتقال ناهنجاری‌ها و مفاسد را بسیار آسان کرده است و همین مسأله تهدیدات بسیاری را به دنبال دارد." (ایسنا)
حق با ایشان است. بخش بزرگی از ناهنجاری های اخلاقی و مفاسد که تا دیروز محصور در مرزها و خانه ها بود، اکنون به مدد تکنولوژی به راحتی می تواند در دسترس همگان قرار گیرد.
اما واقعیت این است که آنچه آیت الله مکارم گفته ،تنها بخشی از واقعیت است. کل واقعیت این است که " گسترش فناوریهای نوین، امکان انتقال ناهنجاری‌ها و مفاسد و هنجارهای و مفاهیم را بسیار آسان کرده است و همین مسأله تهدیدات و فرصت های بسیاری را به دنبال دارد."
در واقع همان گونه که ناهنجاری ها می توانند در فضای تکنولوژیک، منتقل شوند، هنجارها نیز این امکان را دارند. در واقع این مفاهیم هستند که در این بستر منتقل می شوند و نه الزاماً مفاسد. مفهوم می تواند از هر جنسی باشد.
اتفاقاً فناوری های نوین، امکان انتقال مفاهیم توسط گروه ها و مذهب ها و ملت هایی که تا دیروز نمی توانستند صدایشان را از محل زندگی خود فراتر ببرند را فراهم کرده است. این به توزیع عادلانه مفاهیم در جهان کمک کرده است. حال این خود گروه ها و نحله های گوناگون هستند که باید تولید محتوا کنند و از این امکان فوق العاده بهره برداری خودشان را بنمایند.
دفتر آیت الله مکارم شیرازی - که از مراجع پیشرو و بروز هستند - برای انتقال مفاهیم مذهبی مورد نظر ایشان ،سایتی به 6 زبان فارسی،عربی،آذری،انگلیسی،روسی و اردو راه اندازی و فعال کرده است. این در حالی است که تا پیش از ظهور این فناوری نوین ،این امکان وجود نداشت و اگر ایشان می خواستند پیام شان را به مخاطبان شان در قلمروهای وسیع این 6 زبان برسانند ،باید با صرف هزینه های کلان ، میلیون ها جلد کتاب چاپ می کردند و نهایتاً هم توفیق کنونی در ابلاغ پیام را نداشتند.
نگرش به نیمه خالی لیوان تکنولوژی ،همان اندازه می تواند آسیب رسان باشد که مسحور تکنولوژی شدن و تنها نیمه پر را دیدن.
پس بهتر است به جای نفی تکنولوژی های جدید، در صدد آموزش نحوه استفاده درست از آن برآییم. مثلاً به جای آن که در صدد نکوهش نرم افزارهای موبایل باشیم یا در اندیشه فیلترینگ و پاک کردن صورت مساله باشیم، باید به کاربران آن که عمدتاً نوجوانان و جوانان هستند بیاموزیم که چگونه از اطلاعات خود مراقبت کنند و به والدین یاد دهیم که چگونه بر عملکرد فرزندان شان نظارت کنند.
موارد زیر نیز ممکن است دلیل از بین نرفتن چربی های شکم شما باشند:
دارید پیر می شوید
همینطور که سن تان بالا می رود، بدن شما نحوه اضافه کردن وزن و کاهش وزن را عوض می کند. هم خانم ها و هم آقایان کاهش سرعت سوخت و ساز (تعداد کالری هایی که بدن برای کارکرد نرمال به آنها نیاز دارد) را تجربه می کنند.
ورزش های اشتباهی انجام می دهید
ورزش های قدرتی موجب افزایش توده عضلانی می شوند و این باعث می شود که بدنتان چربی بیشتری بسوزاند.
شما غذاهای فرآوری شده زیادی می خورید
چربی شکم با التهاب و ورم ارتباط دارد، بنابراین اگر غذاهای فرآوری شده زیادی بخورید، قابلیت کاهش چربی شکم در بدن تان پائین می آید. غذاهای طبیعی مانند میوه ها، سبزیجات و غلات سبوس دار پر از آنتی اکسیدان هایی هستند که خواص ضدالتهابی دارند و از جمع شدن چربی ها در شکم جلوگیری می کنند.
چربی های اشتباهی می خورید
بدن با همه چربی ها یک جور رفتار نمی کند. تحقیق نشان داده است که جذب بالای چربی اشباع شده (مانند چربی گوشت و لبنیات) با چربی احشایی بالا ارتباط دارد. از طرف دیگر، چربی های اشباع نشده مونو (مانند چربی روغن زیتون و آووکادو) و انواع خاصی از چربی های اشباع نشده پلی (عمدتاً چربی های امگا-3 موجود در گردو، تخمه آفتابگردان و ماهی های چرب مانند سالمون) خواص ضدالتهابی در بدن دارند و اگر در مقدار مناسب مصرف شوند برای بدنتان خوب هستند. اما مصرف زیاد چربی از هر نوعی موجب افزایش جذب کالری و افزایش وزن می شود. پس در مصرف چربی‌های سالم میانه روی کنید.
ورزش شما به اندازه کافی نیست
برای حذف چربی های شکم باید ورزش و تمرین خود را بیشتر کنید. در تحقیقی مشخص شد افرادی که روند ورزشی فشرده و سنگین دارند، بیشتر از افرادی که برنامه ورزشی سبکی دارند، چربی شکم آب می کنند. در واقع ورزش های سبک و غیر فشرده هیچ تغییری ایجاد نمی کنند.
ورزش های اشتباهی انجام می دهید
آیا دائماً در حال دراز و نشست زدن هستید؟ وقتی فقط چند سانتیمتر مانده تا شکم صافی داشته باشید، دراز و نشست زدن نیست که شکم تان را شش تکه می کند. بلکه باید حرکات مؤثرتری انجام دهید که عضلات مرکز بدنتان – عضلات شکم، پشت، لگن و ماهیچه های اریب – و بخش های دیگر بدن را به کار بیندازد.
استرس دارید
ضرب الاجل ها، صورتحساب ها و قبض ها و فرزندان – منبع استرس شما هر چه باشد، استرس زیادی کاهش وزن را برایتان سخت تر می کند، به خصوص کاهش چربی های شکم را کندتر می کند. دلیلش فقط این نیست که وقتی استرس دارید به غذاهای پرچرب رو می آورید، بلکه این فقط بخشی از آن است. دلیل هورمون استرس کورتیزول است که میزان جذب چربی در بدن را بالا می برد و سلول های چربی را بزرگ می کند. هرچه مقدار کورتیزول در بدن بیشتر باشد، چربی های احشایی بیشتر در بدن جمع می شوند.
به اندازه کافی نمی خوابید
اگر شما هم جزو آن دسته افرادی هستید که هر شب کمتر از شش ساعت می خوابید، باید بگوییم که دور کمرتان باریک نخواهد شد. بیشتر استراحت کنید. تحقیقی که روی 70 هزار خانم انجام شد نشان داد خانم هایی که شب ها 5 ساعت یا کمتر می خوابند، 30 درصد بیشتر از خانم هایی با خواب 7 ساعت در شب، احتمال اضافه وزن برای آنها وجود دارد. بزرگسالان باید 7 تا 8 ساعت در شب خواب داشته باشند.
بدنتان شبیه به سیب است
اگر معمولاً بیشتر در قسمت میانی بدن چاق می شوید تا پاها باید بگوئیم شکل بدن شما سیبی است. این مسئله ژنتیکی بدان معناست که کاهش چربی شکم برایتان سخت تر می شود، ولی غیرممکن نیست.
