راه کمال

در افرادی که به ورزش منظم و مداوم مانند پیاده روی تند می پردازند، طول عمر حتی با وجود اضافه وزن بیشتر از افرادیست که فعالیت فیزیکی ندارند.

این مطالعه توسط انستیتو ملی سرطان امریکا انجام شد و با تحقیقات پیشین مبنی بر این که فعالیت فیزیکی امید به زندگی را افزایش داده و به طول عمر افراد سیگاری 3.7 سال می افزاید، مطابقت دارد. نتایج مطالعه اخیر از این نظر حایز اهمیت است که افراد غیر فعال را متقاعد می نماید که فعالیت فیزیکی متوسط اثرات سودمند بسیاری به همراه دارد، حتی اگر با کاهش و کنترل وزن همراه نباشد.

برای انجام این مطالعه بیش از 650000 فرد 40 ساله و بالاتر انتخاب شدند. زمان و شدت فعالیت فیزیکی و شاخص توده بدن (BMI) آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از این بود که ورزش در اوقات فراغت مانند پیاده روی تند به مدت 75 دقیقه در هفته، امید به زندگی را 1.8 سال افزایش می دهد. توصیه سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مورد ورزش و فعالیت بدنی، حداقل 150 دقیقه پیاده روی تند در هفته است. در گروهی از افراد شرکت کننده در مطالعه اخیر که به توصیه WHO عمل کردند، امید به زندگی 3.4 تا 4.5 سال افزایش یافت.

محققان اظهار داشتند که عدم تحرک بدنی، صرف نظر از شاخص توده بدن، طول عمر را کاهش می دهد. در فردی که فعالیت فیزیکی کافی دارد و از وزن طبیعی (شاخص توده بدن 18.5 تا 24.9) برخوردار است، نسبت به کسی که غیر فعال بوده و چاقی درجه دو (شاخص توده بدن 35 یا بالاتر) دارد، طول عمر 7.2 سال افزایش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که در افراد با وزن طبیعی که ورزش نمی کنند در مقایسه با افراد فعال و مبتلا به چاقی درجه یک (شاخص توده بدن 30 تا 34.9)، طول عمر 3.1 سال کمتر است. بدین معنی که ورزش قادر است اثرات منفی چاقی را تا حد زیادی جبران نماید.

متخصصان توصیه می کنند که از هر فرصتی هر چند کوتاه برای فعالیت فیزیکی استفاده کنید، زیرا تنها با 75 دقیقه پیاده روی در هفته می توانید طولانی تر زندگی کنید.عدم تحرک بدنی به ویژه اگر با چاقی همراه باشد، به میزان قابل ملاحظه ای طول عمر را کاهش می دهد.

مطالعات محققان دانشگاه کالیفرنیا نشان می‌دهد که شام دیرهنگام و مصرف غذا در ساعات پایانی شب و نزدیک به زمان خواب، موجب اختلال در عملکرد حافظه می شود.

همان طور که می دانید بدن دارای یک ساعت بیولوژیک درونی است و چرخه خواب و بیداری با نور خورشید تنظیم می‌شود. برای انجام این تحقیق چرخه خواب و عملکرد مغزی موش مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که غذا خوردن در هنگام خواب کارکرد مغز را کند کرده و حافظه را ضعیف می کند.

زندگی مدرن امروزی موجب برهم خوردن ساعت بیولوژیک بدن، اختلال در سیستم غدد درون ریز و ترشح هورمون های حیاتی و عدم کارکرد مناسب ارگان های بدن شده است. به عنوان مثال شام دیرهنگام با اختلال در عملکرد کبد همراه خواهد بود.

نتایج این تحقیقات در نشریه انجمن علوم اعصاب آمریکا چاپ شده است.

پاییز که از راه می‌رسد یکی از نگرانی‌های مردم ابتلا به بیماری آنفلوآنزاست. همین موضوع است که باعث می‌شود کم‌کم همه جا صحبت از تزریق واکسن آنفلوآنزا باشد؛ چون بیشترین احتمال ابتلا به آنفلوآنزا مربوط به دوره زمانی مهرماه به بعد است؛ به همین دلیل بسیاری از مردم به سمت تزریق این واکسن هجوم می‌برند و تصور می‌کنند به‌طور حتم باید آن را تزریق کنند. حالا باید دید که اصلا مصرف این واکسن برای همه مردم ضرورت دارد یا نه؟ در این خصوص عقاید مختلفی میان متخصصان دیده می‌شود. بعضی از متخصصان تزریق واکسن آنفلوآنزا را به‌شدت تأیید می‌کنند اما برخی از متخصصان استفاده از این واکسن را تنها برای افراد درمعرض‌خطر ضروری می‌دانند و آنها معتقدند نیازی نیست که با شروع فصل پاییز همه مردم در هر شرایطی که هستند خود را ملزم کنند که این واکسن را خودسرانه و بدون تجویز و مشورت پزشک مصرف کنند.

به همین بهانه به سراغ دکتر داوود یادگاری، متخصص بیماری‌های عفونی و رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی رفتیم و در این زمینه سؤالات احتمالی شما را از ایشان پرسیدیم.

چرا واکسن آنفلوآنزا؟
هر ساله با سرد شدن هوا و تغییرات دما و همچنین باز شدن مدارس، خطر ابتلا به بیماری‌های ویروسی نیز افزایش می‌یابد. یکی از این بیماری‌های ویروسی آنفلوآنزاست که بیشتر افراد را در معرض ابتلا قرار می‌دهد. آنفلوآنزا یک بیماری مسری تنفسی است که شرایط سختی را برای افراد مبتلا شده، ایجاد می‌کند. طول مدت این بیماری نیز حدود یک هفته است و فرد تقریبا 3روز باید استراحت کند و از کار و زندگی خودش بیفتد؛ بنابراین نخستین دلیل برای تزریق واکسن آنفلوآنزا جلوگیری از اختلال در کار و زندگی است. ویروس آنفلوآنزا همچنین می‌تواند سبب ایجاد عوارضی نظیر عفونت باکتریایی پنومونیا، عفونت‌های ویروسی، عفونت گوش، دهیدریشن (کم آبی) و وخیم‌تر شدن بیماری‌های مزمنی مانند دیابت و آسم شود. این بیماری می‌تواند حتی کشنده باشد. اگرچه برخی علائم بیماری سرماخوردگی و آنفلوآنزا مشابه هم است و خیلی‌ها این دو بیماری را با هم اشتباه می‌گیرند ولی به گفته متخصصان واکسن آنفلوآنزا در مقابل سرماخوردگی از کسی محافظت نمی‌کند. واکسن آنفلوآنزا 2 تا 3 هفته پس از تزریق علیه 3‌سویه از ویروس‌ها محافظت می‌کند، بنابراین دقیقا قبل یا بعد از واکسیناسیون احتمال درگیری با سویه‌های بیماری زا که یک سویه میکروبی است که میکروب‌های دیگر از آن پدید می‌آیند، وجود دارد. یک دلیل بزرگ برای تزریق واکسن آنفلوآنزا، جلوگیری از انتقال این بیماری به افرادی است که بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند؛ به‌عنوان مثال اکثر عوارض و خطرات این بیماری در افراد مسن که تزریق واکسن در آنها به‌خوبی عمل نمی‌کند، اتفاق می‌افتد. بنابراین مهم‌ترین خاصیت تزریق این واکسن جلوگیری از ابتلا به این بیماری و سرایت آن به این افراد است.
این واکسن باعث تولید آنتی بادی در بدن می‌شود. این آنتی‌بادی، پیشگیری لازم را در مقابل ویروس آنفلوآنزا فراهم می‌کند. این عکس‌العمل آنتی بادی ممکن است در بعضی افراد ایجاد خستگی و درد ماهیچه‌ای کند. هر سال، واکسن آنفلوآنزا حاوی چند نوع متفاوت از ویروس است؛ ویروس‌هایی که به‌نظر محققان ممکن است در آن سال تأثیر بیشتری داشته باشند. اگر انتخاب این ویروس‌ها صحیح باشد می‌توان گفت که واکسن 70تا 90درصد در پیشگیری از آنفلوآنزا مفید است.

این واکسن ایمنی درازمدت ندارد
به‌طور کلی واکسن آنفلوآنزا از ابتلای دو سوم افراد به این بیماری جلوگیری می‌کند، البته این تأثیر با عواملی مثل سن فرد، واکسیناسیون قبلی علیه آنفلوآنزا، گردش ویروس و سیستم ایمنی بدن فرد تغییر می‌کند. بنابراین در مورد میزان مؤثربودن این واکسن نمی‌توان به‌طور قاطع و صحیح صحبت کرد. بیشترین قسمت این نوسان به این دلیل است که متخصصان و پزشکان باید ماه‌هایی را که سویه‌های آنفلوآنزا قبل از فصل سرما واقعا ظاهر می‌شوند، پیش‌بینی کنند. ولی از آنجا که این ویروس بسیار سریع، از یک سال به سال دیگر تغییر هویت می‌دهد در اکثر مواقع واکسن با نوع ویروس تطابق کامل ندارد. تزریق واکسن آنفلوآنزا سبب ایمنی درازمدت برای فرد نمی‌شود و به همین دلیل تزریق این واکسن برای افرادی که در معرض خطر هستند، برای هر فصل توصیه می‌شود اما به افرادی که در معرض خطر این بیماری نیستند تزریق این واکسن توصیه نمی‌شود؛ ضمن آنکه واکسیناسیون آنفلوآنزا به‌صورت صددرصد از ابتلا به ویروس جلوگیری نمی‌کند و حدود 80درصد از ابتلای فرد پیشگیری می‌کند اما ابتلای 20درصد باقیمانده را نیز تخفیف می‌کند.

برای این بیماران ضروری است
بیماران قلبی، بیماران ریوی، بیماران مبتلا به HIV، بیمارانی با اختلالات کلیوی و کبدی، بیماران دیابتی و بیماران سرطانی و کسانی که شیمی‌درمانی می‌شوند، در معرض خطرات عوارض بیماری آنفلوآنزا قرار می‌گیرند و باید واکسن آنفلوآنزا تزریق کنند. همچنین افراد در سن 65سالگی و بالاتر از آن، زنان بارداری که 3‌ماه دوم بارداریشان با ماه‌های مهر تا اسفند مصادف است و همینطور کسانی که از بیماران و کودکان و نوزادان شیرخوار مراقبت می‌کنند هم در معرض خطر ابتلا به این ویروس هستند و باید واکسینه شوند. همچنین بچه‌هایی که زیر 18سال هستند و به دلایل مختلف آسپرین مصرف می‌کنند نیز باید واکسن آنفلوآنزا تزریق کنند چون در معرض خطر هستند. برای کودکان بالای 6‌ماه نیز باید با متخصص کودکان مشورت و بعد از آن نسبت به تزریق آن برای کودکان اقدام کرد.

واکسن از همه رنگ
2نوع واکسن آنفلوآنزا برای بچه‌ها و بزرگسالان وجود دارد. نوع اول آمپول آنفلوآنزای سنتی است که حاوی ویروس زنده نیست و باعث آنفلوآنزا نمی‌شود. این واکسن حاوی ویروس غیرفعال است که از طریق آمپول دریافت می‌شود. نوع دوم واکسن آنفلوآنزا به‌صورت اسپری دماغی است که فلومیست نامیده می‌شود. این واکسن حاوی ویروس ضعیف شده است که معمولا به جز بعضی موارد، باعث بیماری آنفلوآنزا نمی‌شود. این نوع واکسن تنها برای افراد غیرباردار، افراد سالم و سن 2تا 49سال تجویز می‌شود.

از داروخانه‌ها بخواهیم
در حال حاضر تنها یک نوع واکسن آنفلوآنزا در داروخانه‌ها موجود است که این یک نوع نیز از نظر وزارت بهداشت مورد تأیید است و هیچ‌گونه مشکلی ندارد.

بهترین زمان تزریق چه زمانی است؟
به‌دلیل اینکه خطر ابتلا به بیماری آنفلوآنزا از ابتدای مهر‌ماه تا پایان اردیبهشت‌ماه است، بهترین زمان برای تزریق واکسن برای افراد در معرض خطر‌ماه‌های مهر و آبان است. اما می‌توان در‌ ماه آذر و حتی دیرتر هم اقدام کرد، البته اقدام سریع‌تر می‌تواند برای پیشگیری مؤثرتر باشد. معمولا واکسن آنفلوآنزا در پاییز تزریق می‌شود؛ یعنی هنگامی که تعداد زیادی ویروس شبه آنفلوآنزا در محیط در تبادل و گردش است؛ بنابراین یک مشکل شایع مبتلا شدن به این بیماری هنگام تزریق واکسن، توسط سایر انواع ویروس‌هایی است که درمحیط هستند ولی مغز ما تمایل دارد این دو را به هم مرتبط بداند.

برای این بیماران ممنوع است
این واکسن تنها برای افرادی که به تخم‌مرغ حساسیت دارند توصیه نمی‌شود؛ چرا که این واکسن را از تخم‌مرغ تهیه می‌کنند. همچنین توصیه می‌شود بیماران گیلن باره نیز این واکسن را تزریق نکنند. سندروم گیلن باره اختلال نادری است که در نتیجه حمله سیستم ایمنی بدن به اعصاب محیطی ایجاد می‌شود. به‌دنبال این حمله احساس ضعف در ماهیچه‌ها، بی‌حسی، گزگز و گاهی اوقات فلجی دیده می‌شود. تنها این دو دسته هستند که نباید این واکسن را تزریق کنند ولی برای بقیه افراد تزریق این واکسن هیچ ضرری ندارد. البته این واکسن برای کسانی که قبلا نسبت به آن حساسیت نشان داده باشند هم توصیه نمی‌شود. پس استفاده خودسرانه از آن به هیچ وجه صحیح نیست.

برای همه لازم نیست!
ضرورتی ندارد که به‌طور معمول همه مردم حتما این واکسن را تزریق کنند. تزریق واکسن آنفلوآنزا ایده بدی نیست اما فقط برای افراد در معرض خطر زیاد، ضروری است. متخصصان با این نظریه که تزریق این واکسن را به همه افراد توصیه می‌کنند، موافق نیستند.

آنفلوآنزا همیشه بد نیست
در واقع یکی از دلایلی که بسیاری از متخصصان پزشکی با تزریق واکسن آنفلوآنزا به همه مردم موافق نیستند این است که آنها احساس می‌کنند آنتی‌بادی‌های موجود در واکسن ممکن است نسبت به آنتی‌بادی‌هایی که بدن در اثر مبتلا شدن به آنفلوآنزا قبلاً تولید کرده است به اندازه کافی تأثیر محافظتی نداشته باشند. بهتر است افراد جوان و سالم به جای تزریق واکسن، به‌طور فعال به این بیماری مبتلا شوند تا ایمنی لازم را در برابر ویروس‌های آنفلوآنزا کسب کنند. ولی هنگامی که افراد به سن 65سالگی می‌رسند تزریق واکسن می‌تواند به آنها محافظت اضافه‌تری بدهد. ولی درهرحال اگر کسی معتقد است که تزریق واکسن آنفلوآنزا برایش ضرورت دارد، بهتر است اول با متخصصان صحبت کند تا درصورت نیاز این واکسن برای او تزریق شود.

عوارض واکسن
در واکسن آنفلوآنزا هیچ نوع سمی وجود ندارد که بخواهد عوارض داشته باشد؛ یعنی احتمالا تزریق آن حتی برای افرادی که برایشان ضرورت ندارد، زیان‌آور نیست. ولی تزریق این واکسن جدای از این اینکه برای برخی افراد لازم و ضروری نیست، برای برخی از افراد نیز به‌طور کلی ممنوع است . پس تزریق آن بدون مشورت پزشک توصیه نمی‌شود.

تا به حال شده قرصی را همزمان با داروی دیگر یا خوراکی خاصی مصرف کنید و بعد دچار افت یا افزایش فشار خون، حالت تهوع، سردرد، معده درد و. . . شوید؟ یا اینکه پس از گذشت مدتی متوجه شوید دارویی که می‌خورید تاثیری که باید داشته باشد را ندارد یا برعکس، بیش از حد تاثیرگذار است؟
اگر چنین تجربه‌هایی را داشته‌اید، باید بدانید مصرف همزمان بعضی داروها با یکدیگر یا غذاهای خاص می‌تواند عوارض مختلف و حتی بسیار خطرناکی داشته باشد! اگر در ادامه این مطلب با ما باشید به شما خواهیم گفت کدام دارو را با کدام غذا نباید بخورید و از چه داروهایی با هم نباید استفاده کنید.

تداخل دارویی مفید هم داریم؟
بعضی تداخلات دارویی می‌توانند مفید باشند، در واقع بعضی داروها می‌توانند قدرت داروی دیگر را افزایش داده یا عوارض آن را کاهش دهند. برای مثال گاهی برای کاهش عارضه‌ تهوع در گروهی از داروهای ضد درد، آن را با یک داروی ضد تهوع ترکیب می‌کنند. البته در بعضی تداخلات دارویی نیز یک دارو می‌تواند اثربخشی داروی دیگر را کاهش دهد. برای مثال قرص‌های جلوگیری از بارداری می‌توانند اثر بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها را کاهش دهند. گاهی نیز عوارض ناشی از تداخل دارویی می‌تواند خطرناک باشد. برای مثال وقتی فرد داروی ضدانعقاد مصرف می‌کند، اگر بدون مشورت با پزشک از دارویی گیاهی با اثر ضدانعقادی استفاده کند، ممکن است دچار خونریزی داخلی شود!

لبنیات اثر آنتی‌بیوتیک را کم می‌کند!
اغلب آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله آنتی‌بیوتیک‌های خانواده «کینولون» مثل «سیپروفلوکساسین» و «لواکویین» در معده به کلسیم و آهن متصل می‌شوند و نمی‌توانند جذب بدن شوند. بنابراین اثرشان کاهش پیدا می‌کند و عفونت درمان نمی‌شود. پس از مصرف لبنیات، مکمل‌های حاوی آهن، قرص‌های کلسیم، قرص یا کپسول روی همزمان با این آنتی‌بیوتیک‌ها خودداری کنید. البته مصرف همزمان آنها با مواد غذایی حاوی آهن خیلی مشکل‌ساز نخواهد بود.
آنتی‌بیوتیک‌ها همچنین نباید همزمان با داروهای ضداسید معده، آبمیوه، چای و نوشابه مصرف شوند و بهتر است همراه با آب فراوان، دو ساعت قبل یا شش ساعت بعد از مصرف موارد مذکور در بالا میل شوند.

با این دارو سالاد نخورید!
ویتامین K موجود در خوراکی‌هایی مثل کلم، کاهو، بروکلی، نخود، اسفناج، آووکادو و... می‌تواند برای کسانی که از داروهای رقیق‌کننده خون ازجمله وارفارین استفاده می‌کنند، خطرناک باشد. در واقع نوسانات این ویتامین در بدن می‌تواند وارفارین را بی‌اثر کند و آثار ضدانعقادی آن را کاهش دهد؛ در نتیجه احتمال شکل‌گیری لخته‌های خونی بالا می‌رود. پس سعی کنید هر هفته میزان مشخصی از این ویتامین را مصرف کنید. ویتامین K همچنین میزان تاثیر استامینوفن را پایین می‌آورد.

قبل از خوردن وارفارین بخوانید!
سیر از تشکیل لخته در خون جلوگیری می‌کند و باعث افزایش رقت خون می‌شود. بیمارانی که وارفارین مصرف می‌کنند نباید بیشتر از یک حبه سیر در روز مصرف کنند زیرا ممکن است باعث رقیق شدن بیش از حد خون‌شان و احتمال خونریزی در بدن‌شان شود.
مصرف چای سبز و فرآورده‌های لوبیای سویا باعث کاهش اثر ضدلخته‌‌ای وارفارین و افزایش احتمال بروز لخته می‌شود. در مقابل، مصرف فرآورده‌های انبه و آب آن باعث افزایش اثر ضد لخته‌ای وارفارین و احتمال خونریزی می‌شود.
مصرف فرآورده‌های پروبیوتیکی مانند ماست پروبیوتیک باعث افزایش تولید ویتامین K در بدن می‌شود بنابراین مصرف این‌گونه فرآورده‌ها باعث افزایش نیاز به مصرف وارفارین خواهد شد.

با این داروها شیرین‌بیان نخورید
شیرین‌بیان حاوی «گلیسیریزین» است؛ ماده‌ای که فشار خون را افزایش می‌دهد بنابراین مصرف همزمان آن با داروی کاهنده فشار خون می‌تواند تاثیر دارو را کاهش دهد و فشار خون را در سطح خطرناکی بالا نگه دارد. همچنین کسانی که از داروهای مهارکننده ACE (کاهنده فشار خون) مثل «انالاپریل» و «کاپتوپریل» استفاده می‌کنند نباید از نمک پتاسیم (نمک رژیمی بدون سدیم) استفاده کنند زیرا مهارکننده‌های ACE خود باعث افزایش اثر پتاسیم در بدن می‌شوند و می‌توانند باعث سکته شوند! مصرف همزمان این داروها با انار نیز اثر دارو را افزایش می‌دهد و می‌تواند باعث سبکی سر یا سرگیجه به دلیل کاهش فشار خون شود.
شیرین‌بیان با مهار سدیم و دفع پتاسیم باعث می‌شود عوارض ثانویه کورتون‌ها مثل پوکی استخوان، ورم و آب سیاه بالا برود. مصرف شیرین‌بیان با ادرارآورها نیز ممنوع است زیرا باعث دفع پتاسیم می‌شود و کمبود پتاسیم عامل بروز مشکلاتی در ریتم ضربان قلب خواهد شد. توصیه می‌شود اگر تحت درمان‌های دارویی هستید، بیش از 10 گرم گیاه شیرین‌بیان به شکل چای یا سایر نوشیدنی‌ها مصرف نکنید.

با استاتین، گریپ‌فروت نخورید
مصرف همزمان آب گریپ‌فروت با استاتین‌ها (گروهی از داروهای کاهنده کلسترول خون مثل لواستاتین و آتروواستاتین) باعث اختلال در عملکرد آنزیم متابولیزه کننده این داروها در بدن می‌شود؛ در نتیجه اثر دارو افزایش پیدا می‌کند. پس اگر از این داروها استفاده می‌کنید بهتر است تا دو ساعت قبل و بعد از مصرف آنها آب گریپ‌فروت ننوشید و روی هم رفته طی روز بیش از 250 سی‌سی از این آبمیوه نخورید. آب گریپ‌فروت اثر و عوارض جانبی بعضی از داروهای دیگر را نیز افزایش می‌دهد. به‌طور کلی بهتر است همزمان با آن از مصرف داروهای مخصوص قلب، آلرژی، اضطراب، آسم، لخته‌های خونی، سرطان، سرفه، افسردگی، صرع، پرفشاری خون، عفونت، سکته‌های مغزی و قلبی خودداری کنید.

این پنیر را با قرص ضد افسردگی نخورید
مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز با نام اختصاری MAO دسته‌ای از داروهای ضدافسردگی هستند. این داروها به‌دلیل عوارض جانبی و تداخل‌های دارویی خطرناک‌شان کمتر تجویز می‌شوند اما در درمان افسردگی و مراحل اول بیماری پارکینسون بسیار موثرند. در واقع این گروه از داروها و همچنین آنتی‌بیوتیک‌هایی مثل «لینزولید»، آنزیمی که به تجزیه «تریامین» کمک می‌کند را از کار می‌اندازند. تیرامین نوعی اسیدآمینه است که در پنیرهایی با تاریخ نگهداری بالا مثل پنیر پارمسان، گودا و بلوچیز و همچنین سوسیس و کالباس، موزهای خیلی رسیده، آووکادو، اسفناج، سس سویا و ماءالشعیر یافت می‌شود.
تیرامین اگر در بدن تجزیه نشود، فشار خون را افزایش می‌دهد بنابراین افرادی که از مهارکننده‌های MAO استفاده می‌کنند اگر همزمان با داروی‌شان از این خوراکی‌ها مصرف کنند، ممکن است فشار خون‌شان به درجات خطرناکی بالا برود و آنها را دچار درد شدید قفسه سینه کند. همچنین باید همزمان با این داروها از مصرف محرک‌های دیگر مثل کافئین خودداری کرد چون اثر دارو را افزایش می‌دهند.

اثر قرص ضدبارداری کم می‌شود اگر. . . !
مصرف همزمان قرص ضدبارداری با داروی ریفامپین (نوعی آنتی‌بیوتیک) و همچنین ترکیبات پنی‌سیلین و تتراسایکلین، فنوباربیتال، کاربامازپین، فنی‌تویین و بسیاری از ضدصرع‌های دیگر، داروهای ضدسل و داروهای ضدمیگرن باعث کاهش اثر این قرص می‌شود. علاوه بر این، قرص ضدبارداری باعث افزایش انعقادپذیری خون می‌شود و می‌تواند باعث کاهش اثر بعضی از داروهای ضدانعقاد خون همچون وارفارین شود. این قرص همچنین باعث کاهش جذب ویتامین B و اسیدفولیک می‌شود بنابراین در دوران مصرف آن نباید از منابع غنی ویتامین B مثل جگر و سبزی‌هایی با رنگ سبز تیره مثل اسفناج غافل شوید.

داروی ضدآکنه با آب هویج نمی‌سازد
مصرف همزمان داروی ضدآکنه «ایزوترتینوئین» (آکوتان و دکوتان) با داروهای داکسی‌سیکلین، مینوسیکلین، تتراسیکلین، متوترکسات، مکمل‌های حاوی ویتامین A و هر نوع مکمل برای افزایش یا کاهش وزن و بدن‌سازی ممنوع است. توصیه می‌شود از مصرف الکل هم خودداری شود زیرا باعث عوارض کبدی خواهد شد. بهتر است در طول درمان این دارو از زیاده‌روی در مصرف آب هویج (بیش از دو لیوان در روز) خودداری کنید چراکه این دارو از مشتقات ویتامین A تولید شده است و زیاده‌روی در مصرف آب هویج همزمان با آن ممکن است باعث آسیب کبدی شود.

چای، استامینوفن را قوی‌تر می‌کند!
مصرف چای، 20دقیقه قبل از دریافت استامینوفن باعث افزایش اثربخشی این دارو می‌شود. کافئین موجود در قهوه، چای یا نوشیدنی‌های کولادار میزان جذب استامینوفن را افزایش می‌دهد اما این را هم باید در نظر داشت که دوز بالای این ترکیب باعث آسیب‌ کبدی می‌شود. مصرف بعضی داروها با نوشیدنی‌های کافئین‌دار نیز می‌تواند علائمی مانند لرزش، تعریق و لکنت در فرد ایجاد کند؛ برای مثال هرگز نباید داروهای ضدآسم مثل تئوفیلین را با نوشیدنی‌های حاوی کافئین مصرف کرد. به‌طور کلی اگر دارو می‌خورید، مصرف چای، قهوه و نوشیدنی‌های کولادار را به یک فنجان تا یک لیوان در روز کاهش دهید.

نکته مهم: برای جلوگیری از عوارض تداخلات دارویی باید در مراجعه به هر پزشکی به‌طور دقیق او را از تمام داروها و مکمل‌های گیاهی یا شیمیایی مورد مصرف خود مطلع سازید. هنگام تحویل دارو از داروخانه نیز در مورد تداخل آن با داروهای دیگر و مواد غذایی خاص از دکتر داروساز سوال کنید. خواندن بروشور داخل بسته‌بندی دارو نیز کمک کننده است.

آسپرین را با ایبوپروفن نخورید!
افرادی که سابقه سکته قلبی داشته و متخصص قلب مصرف روزانه آسپرین را برای آنها تجویز کرده است در صورتی که به هر دلیلی برای کنترل درد، ایبوپروفن را در فاصله زمانی کمتر از 8 ساعت قبل از آسپرین مصرف کنند، اثرات آسپرین در محافظت از قلب‌شان بسیار کم خواهد شد به خصوص اگر به دفعات یا به‌طور مرتب از این مسکن یا هم‌خانواده‌های آن استفاده کنند. شیر نیز می‌تواند اثر آسپرین را کاهش دهد زیرا مصرف زیاد آن میزان اسیدیته ادرار را تغییر می‌دهد و باعث دفع بیشتر دارو می‌شود. بهتر است بین مصرف محصولات لبنی به‌خصوص شیر و این دارو دو ساعت فاصله بیندازید.

قرص را با قاشق له نکنید!
بسته به نوع قرص، تاثیر کوبیدن و له کردن آن فرق می‌کند. له کردن بعضی از قرص‌ها روی خاصیت و اثرگذاری آنها تاثیر منفی می‌گذارد. پوشش یک دارو متناسب با نوع هضم آن انتخاب می‌شود و روی تاثیرگذاری آن نقش دارد. له کردن قرص می‌تواند به بروز عوارض جانبی از یک معده درد ساده گرفته تا زخم معده و بی‌اثری قرص منجر شود. اگر در بلع دارو مشکل دارید می‌توانید آن را به قسمت‌های کوچک‌‌تر تقسیم کنید.
برای بچه‌های زیر شش ماه هم به جای قرص، شربت‌های جایگزین وجود دارد. همچنین باز کردن کپسول و حل کردن پودر آن در آب به هیچ‌عنوان توصیه نمی‌شود. شکل ژلاتینی کپسول‌ها نقش مهمی در شیوه‌ آزاد شدن محتویات آن در بدن دارد. بدون کپسول، پودر داخل آن بی‌واسطه وارد معده می‌شود و این خطر وجود دارد که با ترشحات معده در آمیخته و فاسد شود. در نتیجه امکان دارد اثر دارو کاهش پیدا کند.

1 + 5 نکته مهم دارویی!
1.  در مورد داروهایی که ممکن است باعث تحریک و ناراحتی دستگاه گوارش شوند توصیه می‌شود که همراه غذا مصرف شوند. برای مثال قرص ایبوپروفن که معمولا با نام بروفن شناخته می‌شود، بهتر است همراه با مقداری غذا یا خوردنی دیگر مصرف شود یا در شرایطی استفاده شود که ظرف یک ساعت گذشته غذا میل شده باشد.

2.  مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها باید یک ساعت قبل از غذا یا دو ساعت بعد از آن باشد.

3.  آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند آموکسی‌سیلین، آزیترومایسین، آمپی‌سیلین، سفیکسیم، سفالکسین، مترونیدازول، ریفامپین، پنی‌سیلین و تتراسایکلین می‌توانند باعث اسهال شوند بنابراین برای جبران کمبودهای بدن، مصرف میوه، سبزی، مایعات و سوپ‌ها در دوره مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها توصیه می‌شود.

4.  داروهای ضد قارچ مثل گریزوفلووین و فلوکونازول که محلول در چربی هستند، در صورت مصرف با غذاهای چرب، بهتر جذب می‌شوند.

5.  هیچ‌گونه دارویی را تا دو ساعت پس از مصرف آنتی‌اسید مصرف نکنید. از آنتی‌اسید پس از مصرف غذا استفاده کنید.

6.  شربت آلومینیوم ‌ام‌جی‌اس را با معده خالی و یک ساعت پیش از غذا مصرف کنید.

چی رو با چی نخوریم؟
-  مصرف همزمان استامینوفن با غذاهای غنی از کربوهیدرات مثل بیسکویت، خرما، مربا و... باعث کندی جذب دارو می‌شود.

- مصرف همزمان قرص‌های پوشش‌دار بیزاکودیل (نوعی ملین) همراه با شیر یا غذاهایی که خاصیت بازی دارند باعث از بین رفتن پوشش قرص در معده و کاهش اثرات درمانی دارو می‌شود.

- مصرف داروهای آهن‌دار مثل سولفات آهن (فروس‌سولفات) و خوراکی‌های حاوی آهن با چای باعث عدم جذب آهن می‌شود. پس افرادی که فقر آهن دارند نباید بلافاصله بعد از غذا، چای بنوشند.

- همچنین مصرف همزمان حبوبات، تخم‌مرغ و لبنیات با مکمل آهن (فروس‌سولفات) مانع جذب آن می‌شوند. در مقابل، مصرف قرص‌های آهن با آب مرکبات به دلیل وجود ویتامین C باعث جذب بهتر آهن می‌شود.

- مصرف همزمان دارو و مایعات داغ، باعث کاهش اثرات آنها می‌شود.

- مصرف همزمان الکل همراه بعضی داروها مثل مترونیدازول، سفالوسپورین و بعضی از داروهای پایین‌آورنده قند خون مثل گلی‌بن‌کلامید باعث کاهش اثر دارو و ایجاد عوارض ناخواسته دارویی از قبیل تهوع، استفراغ، کرامپ‌های شکمی و سردرد می‌شود.

- مصرف همزمان الکل همراه داروهای آرام‌بخش و خواب‌آور باعث افزایش اثر تضعیف کننده سیستم اعصاب توسط این داروها می‌‌شود.

- مصرف همزمان استاتین‌ها (داروهای کاهنده کلسترول خون) با داروهای ضد قارچ مثل «فلوکونازول» می‌تواند باعث ضعف شدید ماهیچه‌ای یا آسیب کلیوی شود.

- مصرف فیبرهای غلات، سبوس، حبوبات، ریواس و اسفناج جذب قرص‌های کلسیم را کاهش می‌دهد.

-  ترکیبات اسیدی موجود در آبمیوه‌ها می‌توانند اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌ها (مانند پنی‌سیلین) را کاهش دهند.

-  مصرف سه تا چهار فنجان چای یا قهوه در روز ممکن است اثر دگزامتازون را افزایش دهد.

دو ترکیب خطرناک را بشناسید!

داروی ضدافسردگی + مسکن‌ها
بعضی از داروهای ضدافسردگی باعث افزایش ترشح ماده شیمیایی شادی‌زا موسوم به سروتونین در مغز می‌شوند. بعضی مسکن‌ها نیز تاثیری مشابه دارند، در نتیجه مصرف همزمان این داروها با یکدیگر باعث افزایش شدید این ترکیب در مغز می‌شود و فرد را دچار آشفتگی، تشویش، بالا رفتن دمای بدن و افزایش ضربان قلب و تنفس می‌کند.

مسکن‌ + داروی ضداضطراب + شل‌کننده عضلات
هر پزشکی می‌داند که ترکیب این سه دارو کشنده است، با این حال بعضی بیماران به دلیل مراجعه به پزشک‌های مختلف و تجویز همزمان این داروها، آنها را به‌طور ناخواسته و تصادفی با هم مصرف کنند که در این صورت جان خود را به خطر می‌اندازند!

معمولا کارخانه‌های تولید لبنیات، عمده شیر مورد نیازشان را از گاوداری‌های صنعتی بزرگ تهیه می‌کنند که هم تحت‌نظارت دامپزشک بوده و هم مسئولان فنی کارخانه در بدو ورود شیر خام به کارخانه، آن را آزمایش می‌کنند. اما شیرهای سنتی از کجا تهیه می‌شوند؟!

دکتر آراسب دباغ‌مقدم، دامپزشک و متخصص بهداشت مواد غذایی چندین روش را برای تهیه لبنیات سنتی ذکر می‌کند: «اولین روش این است که شیر را از دامداری‌ها که معمولا دامداری‌های بزرگ و معتبری نیستند، خریداری می‌کنند و پس از آن در مغازه خود یک مکان کارگاه‌مانند دارند که سایر لبنیات را درست می‌کنند و می‌فروشند. دامداری‌های بزرگ و معتبر، شیرشان را به کارخانجات لبنیات می‌فروشند و معمولا دامداری‌های کوچک و سنتی که شیرشان را کارخانه به دلیل کیفیت پایین و مشکلات بهداشتی قبول نمی‌کند به مغازه‌های لبنیات سنتی می‌فروشند.» دکتر دباغ‌مقدم که نایب‌رئیس کمیته تخصصی بهداشت مواد غذایی سازمان نظام دامپزشکی نیز هست، در ادامه حرف‌هایش با انتقاد از نبود قانون برای معدوم‌کردن شیرهای بی‌کیفیت می‌گوید: «در کشور ما برای سلامت گوشت، قانون وجود دارد و اگر دامپزشک تشخیص داد که گوشت مشکل دارد، آن را در کارخانه معدوم می‌کنند ولی در مورد شیر چنین قانونی وجود ندارد. زمانی که مسئولان فنی تشخیص دادند شیر خام ورودی کارخانه مشکل دارد، تنها از خرید آن سر باز می‌زنند و این شیر به تولیدکنندگان لبنیات سنتی فروخته می‌شود. روش دوم که با آن لبنیات سنتی تهیه می‌شود، این است که دامداری‌های روستایی و حتی در شهرهای کوچک لبنیات سنتی را درست می‌کنند و محصولاتشان را به مغازه‌داران لبنیات سنتی در شهرها می‌فروشند. روش دیگری نیز وجود دارد که در آن، تعداد اندکی از دامداری‌های بزرگ در سطح شهر مغازه‌های لبنیاتی با برند خود را می‌فروشند.»

نظارتی بر لبنیات سنتی وجود ندارد
برخی از فروشندگان محصولات لبنی سنتی ادعا می‌کنند که لبنیات، مال گاوداری خودشان است که دامپزشک بر آن نظارت می‌کند و مشکلی ندارد، به راستی آیا سازمان دامپزشکی بر آنها کنترل و نظارت دارد؟
نایب‌رئیس کمیته تخصصی بهداشت مواد غذایی سازمان نظام دامپزشکی کشور با بیان اینکه هیچ‌کس روی لبنیات سنتی نظارتی ندارد، توضیح می‌دهد: «لبنیات سنتی سازماندهی اصولی در کشور ما ندارد و شاید تنها نظارتی که بر آنها وجود دارد، نظارت کارشناسان بهداشت محیط است که رعایت نکات بهداشتی در مغازه و محل فروش را مورد بررسی قرار می‌دهند و نه سلامت لبنیات را. سازمان دامپزشکی باید به‌طور قانونی به دامداری‌ها ابلاغ کند شیری را که از نظر کارخانه مورد تایید نیست به مغازه‌داران لبنیات سنتی نفروشد اما این کار انجام نمی‌شود.» به گفته دکتر دباغ‌مقدم، شیری که توسط کارخانجات لبنیات رد می‌شود، بار میکروبی بالا، آنتی‌بیوتیک و عوامل بازدارنده رشد مانند وایتکس دارد و اگر وارد کارخانه لبنیات شود، نمی‌توان با آن لبنیات سالم تهیه کرد.

شیر و پنیر سنتی ناسالم‌ترند
اکثر مشتریان لبنیات سنتی بعد از خرید شیر، آن را می‌جوشانند تا اگر میکروبی دارد، از بین برود. دکتر دباغ‌مقدم با بیان اینکه بسیاری از میکروب‌های داخل شیر با جوشاندن از بین نمی‌رود، تاکید می‌کند: «در کارخانه‌، پاستوریزه‌کردن با حرارت غیرمستقیم صورت می‌گیرد؛ به گونه‌ای که ویتامین‌ها، املاح، مواد مغذی و پروتئین شیر از بین نرود، در حالی که حرارت مستقیم، تمام مواد مغذی شیر را از بین می‌برد، از طرف دیگر شیر و پنیر سنتی خطرناک‌تر از سایر لبنیات سنتی هستند. چون این شیر در صورتی که جوشانده نشود، ممکن است به راحتی تب مالت و سل را منتقل کند و حتی ظرفی که در آن شیر نگهداری می‌شود را نیز آلوده می‌کند. پنیر نیز چون جوشانده نمی‌شود باید حداقل 2 ماه در آب‌نمک با غلظت 13 درصد بماند، در حالی که فروشندگان این کار را نمی‌کنند. ماست و کره خطر کمتری دارند ولی سلامت آنها نیز مورد تایید نیست چون برای تهیه ماست، شیر را نمی‌جوشانند و کره‌هایی که درست می‌کنند از دوغ‌هایی است که آب آنها مشکل دارد.» دکتر دباغ‌مقدم می‌گوید اخیرا تحقیقی انجام شده که نشان می‌دهد دوغ‌های سنتی اطراف تهران اکثرا با آب‌های آلوده درست شده‌اند.

شیرهای محلی آلوده‌اند
اخیرا تحقیقی در مورد سلامت شیرهای سنتی و کارخانه‌ای انجام شده که نتایج آن تکلیف لبنیات‌های سنتی را به خوبی برایمان مشخص می‌کند. دکتر عزیزا... کمال‌زاده، متخصص تغذیه و فوق تخصص متابولیسم انرژی و پروتئین، مجری این تحقیق بوده است. این پژوهش 3 سال به‌ طول انجامیده و وضعیت شیرهای کارخانه‌ای و فله‌ای را در تمامی استان‌های کشور مورد بررسی قرار داده است. وی که مشاور تغذیه‌ای برنامه جهانی غذا نیز هست، در مورد نتایج تحقیقاتش توضیح می‌دهد: «این بررسی از سال 89 شروع و تا پایان سال 92 انجام شد. در بررسی‌های ما مشخص شد بار میکروبی شیرهای محلی و سنتی بسیار بالاست؛ به گونه‌ای که بار میکروبی شیرهای فله‌ای، بین 10 تا 20 میلیون در هر سی‌سی بود ولی زمانی که این شیرها به شهر منتقل می‌شد بار میکروبی به 500 میلیون در هر سی‌سی می‌رسید، در حالی که براساس استانداردهای کشور ما، بار میکروبی در هر سی‌سی باید کمتر از یک میلیون باشد. از طرف دیگر، بررسی ما، نوع میکروب در لبنیات سنتی را نیز مشخص کرد. یکی از این میکروب‌ها عامل بیماری ورم پستان (استافیلوکوکوس اروئوس) بود. اگر این میکروب در شیر باشد، سمی تولید می‌کند که با حرارت 100 درجه از بین نمی‌رود و نیازمند حرارت بالای 100 درجه است. این سم در بدن زخم‌هایی همانند تبخال ایجاد می‌کند که شاید با آنتی‌بیوتیک تا حدودی بتوان آن را کنترل کرد، اما از بین نمی‌رود. در حالی که در کارخانجات لبنیات، اولین آزمایشی که از شیر می‌کنند، سوماتیکسل است و به شیری که این آلودگی را داشته باشد، اجازه ورود به کارخانه نمی‌دهند. صددرصد شیرهای محلی و فله‌ای آلوده به میکروب ورم پستان بودند که 40 درصد آنها بیش از حد مجاز آلوده بود. همچنین 45 درصد شیرهای محلی حاوی عامل بیماری لسیتریوز بودند که باعث سقط جنین و مسمومیت‌های خونی می‌شود. علاوه بر آن 45 درصد شیرهای محلی آلوده به بروسلا یا عامل بیماری تب مالت بودند. وجود سل گاوی که جزو بیماری‌های مشترک انسان و دام است نیز در 20 درصد از شیرهای محلی مشخص شد که میکروب این بیماری با جوشاندن از بین می‌رود ولی اگر قبل از جوشاندن با نقطه‌ای از بدن تماس پیدا کند، به سل پوستی و استخوانی منجر می‌شود که به‌صورت زگیل‌های پوستی ظاهر می‌شود و سل استخوانی مهره‌ها و لگن را درگیر می‌کند. ما مشاهده کردیم زنانی که در روستاها شیر می‌دوشیدند، این مشکل را پیدا کردند.» دکتر کمال‌زاده در ادامه صحبت‌هایش در مورد احتمال شیوع تب مالت از پنیر محلی و سرشیر می‌گوید: «عامل بیماری تب مالت با جوشاندن از بین می‌رود ولی در موقع تهیه پنیر محلی و سرشیر، شیر را نمی‌جوشانند. پنیر نیز باید 3 ماه در آب‌نمک بماند که این کار نیز انجام نمی‌شود. از سوی دیگر در تهیه سرشیر، شیر باید10 تا 20 دقیقه جوشانده و مرتب هم زده شود، ولی تولیدکنندگان لبنیات سنتی این کار را نمی‌کنند و همه چربی در بالای شیر جمع می‌شود و عامل تب مالت روی آن چربی قرار می‌گیرد و ممکن است از آن در تهیه بستنی نیز استفاده شود. همچنین به 28 درصد از شیرهای محلی آب افزوده می‌شود.»

مشاور تغذیه‌ای برنامه جهانی غذا در مورد باور مردم در زمینه افزودن مواد نگهدارنده به شیرهای کارخانه‌ای و سلامت آنها با اشاره به نتایج تحقیقاتش می‌گوید: «برعکس تصور مردم، آزمایش‌های ما نشان داد که 38 درصد شیرهای محلی، دارای مواد افزودنی هستند و موادی مانند جوش‌شیرین یا سودا به شیر می‌زنند تا زمانی که شیر به دست فروشنده می‌رسد، خراب نشود. از سوی دیگر مردم تصور می‌کنند شیرهای محلی، طبیعی است، در حالی که تنها تفاوتش با شیرهای کارخانه‌ای این است که چربی بسیار بالایی دارد که باعث خوشمزگی آن می‌شود. 97 تا 98 درصد شیرهای کارخانه‌ای هیچ مشکلی نداشتند و سالم بودند و بررسی‌های ما نشان داد بهترین نوع شیر خام در کارخانه برای تولید، شیر استریل است که کیفیت بالایی هم دارد. بحث دیگر افزودن روغن نباتی به شیرهای کارخانه‌ای است که آن هم فقط در خامه‌های قنادی، ماست‌های پرچرب مورد استفاده قرار می‌گیرند، بنابراین در این زمینه نگرانی وجود ندارد.»

وی در پاسخ به این سوال که مجری این تحقیق کدام سازمان بوده و آیا نتایج آن به سازمان‌های ذی‌ربط اعلام شده، می‌گوید: «نتایج این تحقیق به‌طور مستقیم و غیرمستقیم به مسئولان اعلام شده ولی نمی‌توانم بگویم مجری آن چه سازمانی بوده است. موضوع حائزاهمیت این است که به جای بگیر و ببند و برخورد، باید فرهنگسازی کنیم تا مردم لبنیات سنتی را خریداری نکنند. به‌طور متوسط 20 درصد از سهم لبنیات مصرفی مردم به لبنیات سنتی اختصاص دارد که این رقم در برخی از شهرها مانند ارومیه به 25 درصد هم می‌رسد. البته با فرهنگسازی‌هایی که انجام شده، سرانه مصرف لبنیات سنتی در خوزستان از 40 درصد به 25 درصد رسیده است.»

لبنیات سنتی موردتایید سازمان غذا و دارو نیست
یکی از مهم‌ترین نهادهایی که نظارت بر سلامت لبنیات را به عهده دارد، سازمان غذا و دارو است.دکتر سهیل اسکندری، معاون اداره کل نظارت بر فرآورده‌های غذایی سازمان غذا و دارو با بیان اینکه لبنیات سنتی مورد تایید ما نیست، توضیح می‌دهد: «لبنیات سنتی برای آنکه تحت کنترل باشند و پس از قرار گرفتن در معرض آزمون، سالم‌سازی شوند باید با حضور مدیر فنی تهیه شوند و پس از اخذ مجوز بهداشتی مورد تایید سازمان غذا و دارو باشند. سازمان غذا و دارو تحت شرایط خاص و به تعداد کمتر از انگشتان دست برای تولیدکنند‌ه‌های سنتی در برخی از شهرستان‌ها مانند زاهدان، شناسنامه نظارت صادر کرده است. نظارت بر لبنیات سنتی برعهده سازمان بهداشت محیط وزارت بهداشت و سازمان دامپزشکی است.» دکتر اسکندری با بیان اینکه لبنیات سنتی قابل اعتماد نیستند، تاکید می‌کند: «محصول مورد تایید ما باید ضوابط ما را رعایت کرده باشد. زمانی که ارگان دیگری مسئولیت نظارت را بر عهده دارد، بدیهی است که مولفه‌های ما مورد تایید نباشد. بنابراین به مردم توصیه می‌کنیم به فرآورده‌های لبنی دارای مجوز بهداشتی سازمان غذا و دارو اعتماد کرده و صرفا این محصولات را خریداری کنند.»

محققان دانشگاه ملی سنگاپور اعلام نمودند که مصرف کاروتنوئیدها موجب کاهش خطر شکستگی استخوان لگن در مردان میانسال کم وزن می شود. مردان کم وزن (با شاخص توده بدن یا BMI کمتر از 20) بیشتر در معرض خطر شکستگی استخوان لگن قرار دارند. در این مطالعه پژوهشگران ارتباط بین کاروتنوئیدهای آنتی اکسیدان موجود در رژیم غذایی و خطر شکستگی لگن را در مقادیر مختلف BMI در 63257 مرد و زن 45 ساله  بررسی کردند.

در این گروه 1630 مورد شکستگی لگن در فاصله سال های  1993 تا 2010 مشاهده شد. نکته مهم این بود که این مطالعه نشان داد BMI پایین یک عامل خطر جدی برای شکستن استخوان لگن در میان مردان میانسال در مقایسه با زنان است. همچنین مشخص شد که با افزایش مصرف سبزیجات و کاروتنوئیدها به ویژه بتا کاروتن، خطر شکستگی لگن در مردان کاهش می یابد. این اثرحفاظتی در مردان لاغر بیشتر از سایر مردان بود. این ارتباط در زنان مورد مطالعه مشاهده نشد.

کاروتنوئیدها که در میوه و سبزیجات (به ویژه در سبزیجات با رنگدانه زرد و نارنجی) یافت می شوند، در بدن به ویتامین A تبدیل می شوند. نتایج این مطالعه برای تدوین برنامه های پیشگیری از شکستگی استخوان لگن به ویژه در آسیا حایز اهمیت است.

صدمه‌های ورزشی معمولا شدید هستند و ممکن است ورزشکار را مدتی طولانی و گاهی هم برای همیشه از میدان‌های ورزشی دور کنند. پس خیلی مهم است که هر ورزشکاری تلاش کند با جسمی کاملا سالم به ورزش ادامه دهد. انتخاب رشته ورزشی برای هر کس باید متناسب با وضعیت جسمانی‌‌اش باشد؛ مثلا اگر فردی مادرزادی دچار مشکلاتی در ستون فقراتش است، نباید ورزشی مانند وزنه‌برداری را انتخاب کند که فشار زیادی به ستون فقرات وارد می‌کند. احتمال آسیب به شانه فردی که ناهنجاری در ناحیه شانه دارد، هنگام انجام ورزش‌هایی مانند والیبال یا بسکتبال بیشتر است یا افرادی که آسم دارند، نمی‌توانند به ورزش دو بپردازند. پس هر کس باید ورزشی متناسب با فیزیک بدنی خود انتخاب کند. بعد از اینکه رشته ورزشی‌ای را انتخاب کردید، باید مراقب باشید تا حین ورزش دچار آسیب نشوید.

اغلب ورزشکاران به‌دلیل سهل‌انگاری و ناآگاهی آسیب می‌بینند بنابراین برای جلوگیری از بروز صدمه‌های ورزشی به این چند نکته توجه کنید:

توانایی خود را بسنجید
این کار با آزمایش‌های مختلف هوازی، بی‌هوازی، عملکردی-عضلانی و... انجام می‌شود. مربی بدنسازی می‌تواند تست قدرت برای ورزشکار انجام دهد و در صورت وجود مشکل، او را به پزشک ارجاع دهد.

درست ورزش کردن را آموزش ببینید
بعد از اینکه معلوم شد فرد مشکلی برای ورزش ندارد، باید ورزش کامل و درست آموزش داده شود. هرگز نباید بدون گرم‌کردن بدن ورزش را شروع کرد. این‌کار باید با حرکت‌های نرم ورزشی شروع و به‌تدریج حرکت‌های کششی به آن اضافه شود. البته حرکت‌های نرمشی و کششی باید با توجه به رشته ورزشی باشد. مثلا در رشته‌ای که در آن از حرکت‌های دست زیاد استفاده می‌شود، نباید نرمش فقط روی اندام تحتانی متمرکز شود.

به محیط ورزشی و تجهیزات ورزشی دقت کنید
زمین‌ بازی‌های ورزشی باید استاندارد باشد. بازی روی آسفالت یا زمین‌های یخ‌زده اصلا توصیه نمی‌شود. هنگام ورزش، لازم است ورزشکار به تجهیزات ورزشی مجهز باشد و هر ورزشکاری با توجه به نوع رشته ورزشی از مچ بند، زانو بند یا کلاه‌های ایمنی استفاده کند. وسایل ورزشی باید با توجه به سن انتخاب شوند؛ مثلا کودکان تنیس‌باز نباید از تنیس‌های بزرگسالان استفاده کنند. وزن زیاد تنیس ممکن است به عضلات شانه آسیب برساند و باعث ابتلا به بیماری‌ای به نام تنیس البو شود.

تکنیک‌های هر ورزش را بیاموزید
بعضی از افراد، برای یادگیری تکنیک‌های ورزشی به مربی آن رشته مراجعه نمی‌کنند بنابراین این تکنیک‌ها را درست انجام نمی‌دهند. مثلا هنگام پرس پا حرکت را اشتباه می‌زنند و به مرور صدمه‌هایی به مفاصلشان وارد می‌کنند.

حریف قوی‌تر انتخاب نکنید
اگر ورزشکاری هنگام انجام تمرین‌هایی مثل کشتی با حریفی که سنگین‌وزن‌تر است کشتی بگیرد، احتمال آسیب او خیلی بیشتر خواهد بود.

هنگام خشم و خستگی زیاد ورزش نکنید
گاهی ورزشکار بسیار خسته یا خشمگین است و شروع به رفتارهای کاملا غیرعادی می‌کند که ممکن است به خود یا دیگری صدمه بزند. این موارد باید مدنظر مربی قرار گیرد.

وزن خود را کاهش دهید
مشکلاتی مانند اضافه وزن باعث صدمه به ورزشکار خواهد شد مثلا فردی که دچار اضافه وزن است و ورزش والیبال یا بسکتبال را انتخاب کرده، با پرش‌های مکرر احتمال دارد به رباط‌ها و منیسک‌های زانویش آسیب وارد شود.

بعد از آسیب محتاط باشید
گاهی ورزشکار دچار آسیب ناشی از ورزش می‌شود. برگشت این افراد به میادین ورزشی باید خیلی با احتیاط و با نظر پزشک معالج باشد.

بر اساس مطالعه ای که در مجله بین المللی لبنیات به چاپ رسید، نوشیدن یک لیوان شیر در روز نه تنها بخشی از مواد مغذی مورد نیاز بدن را تامین می کند، بلکه بر عملکرد مغز و سلامت روانی نیز تاثیر بسزایی دارد. محققان دریافتند افراد بزرگسالی که به میزان کافی شیر و فرآورده های لبنی مصرف می کنند، در مقایسه با افرادی که شیر نمی خورند، از امتیاز بالاتری در تست های مربوط به عملکرد مغز و حافظه برخوردارند.

برای انجام این تحقیق در آمریکا، بیش از 900 زن و مرد بین سنین 23 تا 98 سال در آزمون های مغزی از جمله مهارت های بینایی، گویایی و حافظه قرار گرفتند. نتایج نشان داد افرادی که حداقل یک لیوان شیر در روز می نوشند، در تست های مربوط به عملکرد مغز موفق تر عمل می کنند. بالاترین امتیاز به کسانی اختصاص داشت که بیشترین میزان شیر و فرآورده های لبنی را مصرف می نمودند.

نقش شیر و لبنیات در سلامت مغز و پیشگیری از کاهش توانایی این عضو مهم، به ویژه در مورد جمعیت سالمند هر جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است. این ماده غذایی ارزشمند از اختلال عملکرد مغز و بروز برخی مشکلات روانی پیشگیری می نماید. نتایج این مطالعه بیش از پیش بر اهمیت مصرف شیر کم چرب به ویژه در وعده صبحانه تاکید دارد. ترکیب شیر با میوه ها یا غلات صبحانه یک انتخاب مناسب برای این وعده غذایی مهم است.

بر اساس دستورالعمل تغذیه و رژیم غذایی امریکا در سال 2010، افراد بزرگسال باید روزانه 3 لیوان شیر کم چرب یا بدون چربی بنوشند. این میزان تامین کننده 9 ماده مغذی ضروری بدن از جمله کلسیم است.