راه کمال

او حالا چهار ماه است که از بعد از هفت‌سال از زندان رجایی‌شهر آزاد شده. ظاهرش به 25 ساله‌ها نمی‌خورد؛ با آن سر بی‌مو و صورت پر از زخم و بخیه که یادگار زندان است.

به گزارش صبحانه به نقل از روزنامه شرق، کلاهش را برداشت، کف دستش را کشید به سرش و گفت: «ببین خانوم، بار دومی که می‌خواستن اعدامم کنن، موهام تیکه تیکه کنده‌می‌شد و می‌افتاد کف دستم.» و بعد خندید: «کچل شدم، کچل». آمده بود بهشت‌زهرا تا در مراسم هفتمین سالگرد مرحوم سربندی، شرکت کند و از خانواده‌اش بخواهد تا «ریحانه جباری»، متهم به قتل پدرشان را ببخشد.  

«صفر انگوتی»، هنوز 18‌سال نداشت که در یک دعوا، دوستش «مهدی رضایی» را با چاقو کشت؛ بعد خودش را به زندان معرفی کرد، هفت‌سال حبس کشید و دو بار تا پای چوبه دار رفت و برگشت. تا این‌که جمعیت دانشجویی امام علی (ع) برای او کمپینی را تشکیل داد و پول رضایت از خانواده «مهدی» را که 200‌میلیون تومان بود، جمع‌آوری کرد.

او حالا چهار ماه است که از بعد از هفت‌سال از زندان رجایی‌شهر آزاد شده. ظاهرش به 25 ساله‌ها نمی‌خورد؛ با آن سر بی‌مو و صورت پر از زخم و بخیه که یادگار زندان است. می‌نشیند روی سکوی بالای چند قبر در قطعه 70 بهشت‌زهرا و همین‌طور که آفتاب پایین می‌رود، از دو باری می‌گوید که تا یک قدمی مرگ رفته‌بود، از روزهایی که حالا و بیرون از زندان، گهگاه با جنون و خودزنی می‌گذرد؛ بعد اشاره می‌کند به قبرهای جلوی پایش:  «اگر مردم و خانواده رضایی نبودند، الان جایم این‌جا بود، توی یکی از این همین قبرها.»

 از روز حادثه بگو.  چه شد که مهدی را کشتی؟

سال 86 بود که این اتفاق افتاد. 10‌درصد دعوای ما به‌خاطر یکی از دخترهای هم‌محلی‌مان بود.  

یعنی دوستش داشتی؟

بیشتر از این‌که دوستش داشته باشم، غیرتی بودم. کسی نگاه چپ به دخترهای محل می‌کرد، من خونم به جوش می‌آمد. هنوز 18 سالم هم نشده بود، بچه بودم و غرور الکی داشتم. درگیر شدیم و او رفت رفیق‌هایش را جمع کند و بیاید، من هم رفتم خانه چاقو برداشتم و تا دیدمش، او را زدم کشتم. دو روز فرار کردم، نتوانستم، بالاخره خون، پاگیر است. بعد خودم را معرفی کردم و دو روز بعد من را بردند زندان رجایی‌شهر. تقریبا یک سالی طول کشید تا دادگاه کیفری رفتم و دادگاه حکم قصاص داد. شش ماه بعدش هم من را بردند پای چوبه دار. دفعه اول وقت گرفتم و اعدام نشدم، چهار ماه بعد دوباره تا پای چوبه دار رفتم و برگشتم. دفعه دوم که بردنم برای اعدام، موهایم پای چوبه دار ریخت.  

یعنی الان مو نداری؟

(کلاهش را برمی‌دارد) نه، ببین، غیر از دور کله‌ام، همه موهایم ریخت.  

خب این مربوط به دفعه دومی می‌شود که بردند تا اعدامت کنند.  بیا برگردیم به دفعه اول.  مسلما آن روز که آمدند دم سلول و خواستند تو را ببرند انفرادی تا اعدام شوی، خیلی سخت بود. اگر از حال و هوای آن روز بخواهی بگویی، چه می‌گویی؟

 دفعه اول که می‌خواستند من را در اوین ببرند پای چوبه دار، 9 نفر بودیم.  

هم سن و‌ سال خودت بودند؟

دو نفرشان هم سن خودم و بقیه کمی از من سنشان بیشتر بود.  یک زن را هم از اوین آوردند و شدیم 10 نفر.  آن روز من اولین بارم بودم و یکی از دوست‌هایم که هم سن خودم بود، دومین بارش بود. قبل از این‌که برای اعدام بیایند دم سلول انفرادی، با او که در سلول کناری‌ام بود، حرف می‌زدیم و درددل می‌کردیم.

نمی‌ترسیدی؟ استرس نداشتی؟

خب استرس داشتم ولی حساب کن چی؟ امید داشتم ولی آخرش هم به خودم می‌گفتم یا می‌میرم، یا زنده می‌مونم، امید به خدا.  آن موقع سربازهای زندان می‌آمدند می‌گفتند امید داشته باش. بعد دکترها آمدند و قرص آرام‌کننده دادند تا بخورم.

بالاخره نمی‌شود گفت که ترس نداشتی.

چرا ترس داشتم ولی مسأله‌ای بود، من در زندان 8 بار خودم را بالا کشیدم.  

یعنی جدی جدی می‌خواستی قبل این‌که اعدامت کنند، خودت را بکشی؟

بله ولی هر دفعه نمی‌شد. هربار یک اتفاقی می‌افتاد که نمی‌شد بمیرم.  مثلا دفعه دوم که خودم را دار زده بودم یکی از رفقایم که از همان اول با هم بودیم، نجاتم داد.  او همیشه دقیقه 90 من را نجات می‌داد و بعد من را می‌بردند بیمارستان و دوباره برمی‌گشتم.  

چرا می‌خواستی خودت را بکشی؟

از زندگی خسته بودم. می‌دیدم که چقدر پدرومادرم اذیت می‌شوند، پول هم نداشتند که دیه را بپردازند. اینها همه‌اش به من فشار می‌آورد و دلم می‌خواست قبل این‌که من را اعدام کنند، خودم را بکشم.  

حالا به دفعه دومی برگردیم که تو را بردند تا اعدامت کنند.  این‌بار خلاف دفعه قبل که تا پای دار رفتی ولی طناب را دور گردنت نینداختند، طناب‌دار را دور گردن خودت دیدی. آدم وقتی طناب دار دور گردنش است، چه حسی دارد؟ تو هنوز امید داشتی که بخشیده شوی یا خودت را در آستانه مرگ می‌دیدی؟

دفعه اول که رفتم پای دار، با خودم فکر می‌کردم 30‌درصد احتمال دارد اعدام شوم و 70‌درصد نجات پیدا می‌کنم.  دفعه دوم اما این‌ درصد برعکس بود. من آن زمان آیت الکرسی خواندم و منتظر بودم هر آن مرگ بیاید.  از خدا می‌خواستم که به من وقت بدهد تا جبران کنم. از او مهلت می‌خواستم.

 من قبل از این‌که بیفتم زندان، خدا را می‌شناختم ولی در این هفت‌سال، خدا را پیدا کردم و شناختم.  آن موقع هیچ کس حالش خوب نبود، نه سربازها و نه حتی خود شاکی. زنی بود که آمده بود قاتل پسرش را اعدام کرده بود و بعد نشسته بود روی زمین و می‌زد تو سر خودش و می‌گفت غلط کردم او را کشیدم بالا.  بعد یکی داد زد که دستبند و پابند انگوتی را باز کنید و بیاوریدش پایین، وقت گرفته.  

دفعه دوم قرار بود با چند نفر دیگر اعدام شوی؟

6نفر از رجایی‌شهر رفته بودیم و دوباره یک زن را هم از اوین برای اعدام آورده بودند.  بعد همه را کشیدند بالا، غیر از من.

یعنی تو دو بار از نزدیک، مرگ چند نفر از هم‌بندی‌هایت را دیدی.  

بله. یک چهارپایه زیرپایمان بود که ریلی بود و به آن طناب بسته بودند، آن را می‌کشیدند عقب و همه با هم اعدام می‌شدند. دفعه دوم هم همه را کشیدند بالا و من ماندم.  

همانجا بود که بیشتر موهایت ریخت. درست است؟

بله. از قبلش در سلول قسمتی از موهایم ریخته بود و بعد پای دار، بیشترش ریخت.  

بعد از این‌که وقت گرفتی دوباره تو را به سلول بردند؟

بله ولی این‌بار تنها بودم و کسی در سلول‌های کناری نبود تا با هم حرف بزنیم.  تنها بودم و داشتم دق می‌کردم.  تا 2 بعدازظهر آن‌جا بودم و موهایم هنوز می‌ریخت.  بعدش درجه‌دار در را باز کرد و من هم انگار در عالم رویا بودم، به من گفت جمع کن بریم صفر، گفتم کجا بریم؟ گفت میری رجایی‌شهر.  بلند شدم او را بغل کردم و اصلا باورم نمی‌شد که من را دوباره می‌برند زندان.  10 دقیقه او را بغل کرده بودم و گریه می‌کردم.  

وقتی برگشتی زندان، هم‌بندی‌هایت منتظرت بودند؟ با تو چطور برخورد کردند؟

دفعه اول که من را برای اعدام برده بودند، بچه‌ها مطمئن بودند که برمی‌گردم ولی دفعه دوم که برگشتم، بچه‌ها برایم ختم گرفته بودند. چون تا ساعت دو طول کشید، امیدشان را از دست داده بودند و فکر می‌کردند اعدام شده‌ام. وقتی برگشتم دیدم پارچه‌های مشکی برایم زده‌اند. وقتی رسیدم داخل سالن همه من را بغل و گریه ‌کردند، می‌گفتند فکر کردیم مرده‌ای.

تو با بقیه هم‌بندی‌هایت در بند جوانان بودی یا با بقیه زندانی‌ها بودی؟

بله، در بند جوانان بودم.  بیشتر هم سن‌و‌سال بودیم.  

همه «متهم به قتل» بودید؟

همه جوره بود ولی قتلی بیشتر بود. خدا را شکر خیلی‌هایشان هفت و خرده‌ای‌سال حبس کشیدند و رضایت گرفتند و رفتند.  الان دو، سه نفرشان هنوز در زندانند و با آنها هنوز ارتباط دارم و سعی می‌کنم کاری برایشان کنم.  

غیر از کسانی که عفو گرفتند و رفتند، خیلی‌ها هم برای اعدام رفتند و دیگر برنگشتند.  حست روز اعدام آنها چه بود؟

بله.  یکی از آنها بهنود شجاعی بود.  او را سه‌بار برای اعدام برده بودند و وقت گرفته بود ولی دفعه چهارم رفت و برنگشت.  من با بهنود دوست بودم.  جالب این‌جا بود که دفعه دوم قرار اعدام، من را به سلولی بردند که او هر چهاربار قبل از قرار اعدامش را در آن سلول گذرانده بود.  او روی دیوار سلول هر دفعه چیزهایی نوشته بود.

قبل از آن هم هر سه‌بار قبلی نوشته بود «من بهنود شجاعی، نخستین‌بار است که آمده‌ام برای اعدام، دومین‌بار و سومین‌بار را هم نوشته بود.  چهارمین‌بار هم نوشته بود دیگر امیدی ندارم برگردم. من را  هم در همان سلول انداخته بودند و خیلی استرس و فکر و خیال داشتم.  یکی دیگر از دوست‌هایم را بعد از 11‌سال حبس، بردند اعدام کنند ولی عفو گرفت و برگشت.  بعد که من را دید گفت صفر تو چه دلی داشتی، من اولین بارم بود و وقتی طناب دار را انداختند گردنم، داشتم سکته می‌کردم، تو چه کشیدی که تا حالا دوبار تا پای اعدام رفتی و برگشتی.  

این 7‌سال زندان چطور گذشت؟ آن‌جا چه کار می‌کردی؟

قلاب‌بافی می‌کردم، قرآن حفظ می‌کردم، در گروه تواشیح شرکت می‌کردم.  

دچار مشکلات روحی هم شدی؟

بله، هرچند وقت یک‌بار سرم را می‌کوبیدم به دیوار و اگر نمی‌کوبیدم،  آرام نمی‌شدم.  

آن 8باری که گفتی می‌خواستی خودت را بکشی، بعد از دو باری بود که برای اعدام پای چوبه دار رفته بودی؟

بله.  فکر می‌کردم این دو بار اینطوری شد، اگر دفعه سومی هم در کار باشد و قرار باشد همان فشار به من بیاید، چه می‌شود. فکر می‌کردم خودم، خودم را راحت کنم بهتر است.  به پدر و مادرم فکر می‌کردم که چه سختی‌هایی به خاطر من کشیدند.  

بعد هم که اسم جمعیت امام علی(ع) را از خواهرت شنیدی و امیدوار شدی که پول دیه جور شود.

بله، پارسال بود که خواهرم گفت در اینترنت با جمعیت امام علی(ع) آشنا شده و آنها برای نجات متهمان زیر 18‌سال تلاش می‌کنند.  بعدش مسئولان جمعیت آمدند زندان و با هم آشنا شدیم.  بعدش هم رضایت را برای من گرفتند.  

می‌دانی که خیلی‌ها از سراسر ایران برای تو پول فرستادند تا پول رضایت از خانواده رضایی را فراهم کنند.  بچه‌ای بود که از بندرعباس قلکش را برای تو فرستاد و بچه دیگری از افغانستان، 10‌هزار تومان برای نجات تو کمک کرد.  به مردمی که تو را از مرگ نجات دادند، چه داری بگویی؟

آنها را دوست دارم و قول می‌دهم اشتباهی نکنم که زحماتشان از بین برود، من هم کسی مثل آنها می‌شوم. من هم با بچه‌های جمعیت همکاری می‌کنم تا دیگر کسی مثل من گرفتار زندان و ترس از اعدام نشود.  

آن موقع که آزاد شدی چه حسی داشتی؟

باور نمی‌کردم. ساعت سه بعد از ظهر وکیل بندم آمد گفت صفر آزادی.  می‌ترسیدم الکی گفته باشند.  از همه خداحافظی کردم و بعد از یک ساعت از زندان آمدم بیرون. خانواده‌ام هم نمی‌دانستند و باور نمی‌کردند آزاد شوم.  

اسفند پارسال که آزاد شدی، در کارخانه یکی از خیرها مشغول به کار شدی. هنوز آنجایی؟

نه الان آن‌جا نیستم و بیکارم.
 
چرا آن‌جا نماندی؟

چون یک ماه بعد از بیرون آمدن از زندان بود.  هنوز عوارض زندان را داشتم و چند وقت یک بار دچار جنون می‌شدم.  وقت گرفتم و پیش دکتر رفتم.  حالا بهتر شده‌ام.  قرار است با برادرم برای کار به قشم برویم.

این ردهای بخیه که روی گردنت پیداست، مال زمان زندان است؟

نه، اینها مال همین چندماه بیرون از زندان است. به خاطر عوارض زندان و دو بار چوبه اعدام، هرچندوقت یک بار حالم بد می شود و برای اینکه سر بقیه بلایی نیاورم، خودم را می‌زنم.

یادم است که خانواده رضایی به این شرط تو را بخشیدند که دیگر تو و خانواده‌ات در نظرآباد زندگی نکنید.  الان کجا زندگی می‌کنید؟

در شهر جدید هشتگرد.  

هنوز نرفته‌ای از آنها تشکر کنی؟

قرار است موسس جمعیت امام علی (ع) روزی را هماهنگ کند که خدمت خانواده رضایی برویم برای تشکر و معذرت‌خواهی.

بعد از آزادی‌ات سر خاک مهدی نرفتی؟
نه.

چرا؟

چون نمی‌توانم بروم. چون خانواده‌اش راضی نیستند بروم. خودم دوست دارم بروم ولی می‌ترسم مشکلی پیش بیاید.  

اگر بخواهی در یک جمله نظرت را درباره اعدام بگویی، چه می‌گویی؟

اعدام اصلا خوب نیست. از همه شاکی‌ها می‌خواهم که رضایت بدهند، لذتی که در رضایت دادن است، در اعدام نیست.  

درباره زندان چطور؟

در زندان همه‌چیز هست. ولی چون چهاردیواری است و از خانواده دوری، حس دلتنگی زیاد است.  یاد خانواده که می‌افتی، دنیا روی سرت خراب می‌شود.

به گزارش مشرق، مهدی تاج در مورد برگزاری مراسم قرعه‌کشی لیگ برتر در روز دوشنبه گفت: مراسم قرعه‌کشی لیگ چهاردهم حال و هوایی متفاوت خواهد داشت و این برنامه به صورت زنده هم از تلویزیون پخش می‌شود. ضمن اینکه مهمترین ویژگی آن این است که امکان دارد دیدار استقلال و پرسپولیس حتی در هفته اول لیگ هم صورت گیرد. زیرا محدودیت‌های سال گذشته را نداریم و تیم‌هایی مثل پیکان و سایپا در زمین‌های خودشان میزبان هستند. به همین دلیل قرعه‌کشی لیگ چهاردهم متفاوت است و امکان دارد دربی تهران در هر زمانی از لیگ برگزار شود. در این مراسم از توپ جدید لیگ برتر هم رونمایی خواهد شد.

رئیس سازمان لیگ در مورد مدعوین این مراسم گفت: تمامی مدیران باشگاه‌ها، رؤسای هیأت‌های فوتبال، هیأت رئیسه فدراسیون و هیأت رئیسه سازمان لیگ، مدیران ورزشگاه‌ها و افرادی از کانون ایران نوین که اسپانسر لیگ است، حضور خواهند داشت و این مراسم در برج میلاد تهران برگزار می‌شود.

نائب رئیس فدراسیون فوتبال در مورد اینکه یکی از مدیران باشگاه مدعی شده که AFC با انتشار قرارداد بازیکنان و مربیان مخالفت کرده است، گفت: نه اصلا اینگونه نیست و در این زمینه مشکلی وجود ندارد.

تاج در مورد قیمت بلیت مسابقات در لیگ چهاردهم گفت: در لیگ چهاردهم بلیت مسابقات به هیچ عنوان گران نخواهد شد و گرانی در این بخش نخواهیم داشت.

تاج در مورد اینکه مجید جلالی با انتشار اجباری قراردادها مخالف است، گفت: اینها نظرات افراد است حتی برخی رسانه‌ها در مورد سقف بودجه‌ها نیز فشار آوردند اما این الزام وجود دارد تا باشگاه‌ها بودجه‌های خود را اعلام کنند و ما هم باید روی این بودجه‌ها کنترل داشته باشیم. اگر در سال‌های گذشته اینگونه رفتار می‌شد اکنون بدهی انباشته باشگاهی به وجود نمی‌آمد. این بدهی ناشی از هزینه باشگاه‌ها دو سه برابر از سقف بودجه‌شان است و اکنون شاهد این وضعیت هستیم که خیلی‌ها به پولشان نمی‌رسند و شکایت‌ها زیاد شده است. با انتشار قراردادها می‌خواهیم به همه بگوییم که هزینه در فوتبال خیلی زیاد نیست و برخلاف آنچه که عده‌ای مدعی می‌شوند هزینه‌ها در فوتبال قابل دفاع است و خیلی هم زیاد نیست. ضمن اینکه با انتشار قراردادها مشخص می‌شود نه تنها در فوتبال افزایش هزینه نداشتیم بلکه کاهش هزینه‌ هم بوده است.

تاج تصریح کرد: یکی دیگر از مزیت انتشار قراردادها این است که پول‌هایی که پرداخت می‌شود را دنبال می‌کنیم و اکنون شاهدیم که بازار نقل و انتقالات بسیار آرام و بدون التهاب است و دیگر فضای ملتهب فصل گذشته وجود ندارد. فضایی که در آن صحبت از رقم‌های 3-4 میلیارد تومانی می‌شد. باشگاه‌ها اکنون از قراردادها و مبالغی که پرداخت می‌کنند دفاع می‌کنند. مثلا باشگاه پیکان از پرداختی‌اش به رحمتی دفاع می‌کند. بنابراین انتشار قراردادها به سیستم ضرری نمی‌رساند.

رئیس سازمان لیگ در مورد اینکه امیررضا خادم گفته است با قرارداد 3میلیاردی برخی بازیکنان چگونه سقف بودجه باشگاه‌ها رعایت می‌شود، گفت: یکی از نگرانی‌های سازمان لیگ هم این بحث بود که مخفی‌کاری وجود نداشته باشد و با انتشار قراردادها همه چیز شفاف است و باشگاه‌ها تمایلی برای مخفی‌کاری نخواهند داشت.

نائب رئیس فدراسیون فوتبال در مورد درخواست 270 میلیونی ورزشگاه آزادی از دو باشگاه استقلال و پرسپولیس برای هر مسابقه گفت: این پیشنهادی است که ورزشگاه آزادی به استقلال و پرسپولیس داده و مشکلی است که این دو باشگاه دارند زیرا هر دو باشگاه زمین اول خود را ورزشگاه آزادی معرفی کردند و سازمان لیگ هر ورزشگاهی که این دو باشگاه به ما معرفی کند، در مورد آن اقدام می‌کنیم اما محل حل این مشکل در وزارت ورزش است.

به گزارش صبحانه به نقل از قدس آنلاین، منابع مطلع در شهر موصل به خبرنگار این پایگاه گفته اند داعش به هر یک از فرماندهان گروه ها و دسته ها مبلغ 900 هزار دینار عراقی (2250000 تومان) به همراه یک رأس گوسفند پرداخت می کند.

همچنین هر عنصر معمولی این گروهک نیز 400 هزار دینار ( یک میلیون تومان) در ماه دریافتی دارد.
از سوی دیگر از شهر موصل خبر می رسد داعش از چند روز گذشته تاکنون ده ها کامیون حامل چارپایان را وارد شهر کرده است و با ذبح آنها و فروش هر کیلو به 3000 دینار (7500 تومان) در حال کسب درآمد برای خود است.

شاهدان عینی در مناطق شرق موصل و منطقه الجزیره در غرب شهر گفته اند داعش همه چارپایان روستاهای مردم شبک (اقلیت کرد شیعی) و عشائر الشمر منطقه الربیعه را به عنوان غنیمت از اقلیت ها و عشایر به سرقت برده است. اکثریت مردم موصل از خرید این گوشت ها به دلیل سرقتی بودن آنها اجتناب کرده اند.
 

به گزارش صبحانه، مجله زندگی ایده آل در گزارشی به بررسی سنت خواستگاری در برخی کشورهای پرداخته است که برخلاف اکثریت کشورهای جهان در آن دختران به خواستگاری پسران می روند. در این گزارش آمده است:

مراکش؛ شنا برخلاف جریان

مراکش یا مغرب کشوری است در شمال غربی آفریقا و مسلمان که درصد بیشتری از جمعیت کشور را زنان تشکیل می دهند.تحلیلگران به تازگی اعلام کردند که تعداد خواستگاری دختران مراکشی در چند سال اخیر افزایش چشمگیری داشته است تا جایی که آنها به دنبال دلایل این افزایش هستند.

خانم ها در مراکش از چند سال پیش با شکستن سنت ها خودشان پیشقدم شده و به خواستگاری پسرها می روند.

دخترها در مراکش با رسیدن به خدمت مادر پسر مورد نظرشان از ویژگی های خود اعم از خانه داری، دستپخت و مهارت های زندگی شان تعریف می کنند و مادران با مشورت پسران شان نتیجه گیری می کنند که آیا این دختر گزینه مناسبی برای انتخاب آنها هست یا خیر.

در تحقیقاتی که در چند سال اخیر در مراکش صورت گرفته مردها استقبال خوبی از خواستگاری دخترها داشته اند چراکه دست آنها برای انتخاب بازتر است. زن ها در مراکش بر این باورند که درخواست ازدواج آنها از مردها به هیچ وجه مایه سرافکندگی آنها نیست.

آنها می گویند که اسلام دین برابری است و زن و مرد در همه چیز برابرند بنابراین آنها هم حق دارند که فرد موردعلاقه خود را انتخاب و به او درخواست ازدواج بدهند

آنها می گویند هیچ وقت سنت ها نباید دست و پای ما را ببندد. در مراکش تنها مردانی که از ظاهر و وضعیت مالی خوبی برخوردار هستند از درخواست ازدواج خانم ها عصبانی می شوند.

گینـه؛ من تو را انتخاب می کنم

جمهوری گینه بیسائو کشوری در آفریقا که زمانی الگوی آفریقا برای توسعه بود، در زمره فقیرترین کشورهای جهان قرار دارد. در این قسمت از دنیا هم این دختران هستند که همسر آینده خود را انتخاب می کنند.

آنها پیشنهاد خود را کاملا علنی با آوردن یک ظرف ماهی سرخ شده با روغن مخصوص و سس خوش طعم قرمز رنگی تزئین و با هماهنگی قبلی با مادر پسر به خدمت پسر مورد نظر می رسند. در ضمن اینجا منطقه ای است که مردها در قبال این درخواست هیچ قدرتی برای «نه» گفتن ندارند و بعد از مشورت با مادر خود درخواست دختر را قبول می کنند.

یعنی آنها روز بعد برای گرفتن جواب خود با دسته گلی سفید نزد داماد رفته و بعد از گرفتن جواب دسته گل را به او تقدیم می کنند.از آنجایی که گینه بیسائو کشوری بسیار فقیر است و اکثر دختران حتی توان تهیه و پخت آن ماهی مخصوص و مرسوم را ندارند با یک شاخه گل سفید به خواستگاری پسر مربوطه می روند.

در این شرایط حتی مردهایی که شرایط و آمادگی لازم برای تشکیل خانواده را ندارند هم با توافقی بلندمدت بعد از پیدا کردن کار و تهیه ملزومات لازم زندگی با دختر وارد زندگی مشترک می شوند. طبق تحقیقات انجام شده در این منطقه 75درصد مردان و زنان از این سبک ازدواج و زندگی رضایت دارند.

اوکراین؛ «لویو» شهر خواستگاری از مردان

بسیاری از شهرهای جهان دارای جمعیت متعادلی از زنان و مردان هستند اما شهری در جهان وجود دارد که طبق آخرین سرشماری 85 درصد جمعیت آن را زنان تشکیل می دهند. شهر لویو در غرب کشور اوکراین قرار داشته و طبق آخرین سرشماری صورت گرفته در این کشور ، 85 درصد جمعیت این شهر تاریخی را زنان تشکیل می دهند.

کارشناسان جمعیت شناسی اوکراین علت وقوع چنین موضوعی در «لویو» اوکراین را عدم تمایل خانواده های این شهر به داشتن فرزندان پسر عنوان کرده اند که در گذر زمان باعث بروز چنین مشکلی در این شهر که همان نابرابری تعداد زنان و مردان در این شهر است، شده است و همین نابرابری باعث شده تا دختران به خواستگاری پسران بروند.

اختلاف زیاد بین جمعیت زنان و مردان در این شهر در سال های متمادی دلیلی شده تا دختران منتظر انتخاب شدن نباشند و خودشان دست به کار شوند.

رسم و رسومات در این کشور به سادگی معروف است و به همین دلیل بدون دردسر پیشنهاد خود را صریح در مقابل کسی که به او علاقه دارند می گویند.

این شیوه ازدواج درست مثل شیوه خواستگاری کردن مردها از زن ها عادی و مرسوم است.

چیـن؛ زنان مقتدر موسوا

در قبیله ای عجیب در چین به نام موسوا زنان و دختران حاکمان اصلی محسوب می شوند و روسای قبیله تنها از میان زنان انتخاب می شوند. اتفاق عجیب تر میان مردم این قبیله این است که زنان با یکدیگر کم حرف می زنند.

این قبیله هزاران سال است که در صلح و صفا در ساحل دریاچه لوگو در جنوب چین زندگی می کنند ولی زنانش کمتر با هم صحبت می کنند و صحبتی از پدر و پسر در این قبیله وجود ندارد.

در این قبیله زنان انتخاب می کنند که با کدام مرد ازدواج کنند و در حقیقت ازدواج رسمی ندارند. دختران این منطقه حرف اول و آخر را برای ازدواج و انتخاب همسر خود می زنند و مردان پس از ازدواج در خانه زنان زندگی می کنند.در این قبیله حرف اول را زنان می زنند و هنگام مراسم ازدواج همه شروط و انتخاب و تصمیم گیری ها توسط زنان اتخاذ می شود.

شیکاگو؛ عضو تازه وارد اتحادیه خواستگاری از مردان

در شیکاگو هم چند سالی است که دخترها گوی سبقت را در خواستگاری کردن از پسران ربوده اند. دختران این شهر از ایالات متحده هم بر این باورند که ما هیچ اعتقادی به اینکه حتما باید پسر از ما درخواست ازدواج کنند، نداریم.

دوست داشتن فرد مورد نظر و شغل مرد برای دخترهای این شهر بیش از هر چیز اهمیت دارد تا آنجا که آنها بعد از شناخت طولانی مدت پسر مورد نظرشان تحقیقات گسترده ای درباره شغل و پیشینه کاری او انجام می دهند و بعد از تصمیم برای خواستگاری، با حلقه ای نقره ای رنگ و ساده به او پیشنهاد ازدواج می دهند.

در این درخواست هرگاه پسر مورد نظر تمایلی به پذیرفتن درخواست ازدواج نداشته باشد حلقه را رد کرده و روز بعد با گل سرخی برای دلجویی به دیدن خواستگار خود می رود. این روش ازدواج چند سالی است که رواج بسیاری بین پسران و دختران ایالات متحده پیدا کرده و هنوز هم تعداد خواستگاران دختر بیشتر از خواستگاران پسر است.

اسکاتلند؛ خواستگاری در سال کبیسه

سال کبیسه سالی است که ما ایرانی ها هر 4 سال یک بار مهمان آن هستیم اما همین سال کبیسه برای کشوری چون اسکاتلند بسیار ویژه است که در قرن یازدهم، ملکه مارگارت به دخترها اجازه داد که در صورت تمایل شان از پسر مورد نظرشان، درخواست ازدواج کنند.

ملکه مارگارت این رسم را در تاریخ 29 فوریه یک سال کبیسه رواج داد. بر اساس همین روایت و تاریخ دخترها هر 4 سال یک بار به خواستگاری پسر مورد علاقه شان می روند.

البته چندی بعد، رسم شد که اگر آن پسر پیشنهاد دختر را قبول نکند، مجبور است که در عوض یک دست پیراهن و یک جفت دستکش بچگانه برای دختر بخرد تا کینه را از دل او پاک کند!

دخترها می توانستند از نظر قانونی بعد از رسیدن به 12 سالگی و پسرها بعد از رسیدن به 14سالگی ازدواج کنند، گرچه ازدواج در آن سنین به ندرت انجام می شد ولی بعد از شروع سال 1929، سن قانونی ازدواج به 16 سالگی افزایش پیدا کرد. در کشور اسکاتلند، رضایت و اجازه والدین به هیچ وجه لازم و ضروری محسوب نمی شود.

در نتیجه اگر در کشوری دختر و پسری قبل از رسیدن به 18 سالگی قادر به گرفتن رضایت و اجازه پدر و مادرشان نمی شدند، به کشور اسکاتلند می رفتند تا در آنجا به عقد یکدیگر درآیند.