آدم برفی سبیلو آب شد! ...
اسپانیا حذف شد؛ مثل یک تیم مبتدی و کوچک. آن چنان که عادل فردوسی پور آرزو کرد ما در گروه آنها قرار می گرفتیم تا شکست شان می دادیم و صعود می کردیم!
«اسپانیا حذف شد». می شود در مورد این جمله سه کلمه ای، کتاب نوشت. در مورد مرگ تیکی تاکا. چهره شکسته و مغموم ایکر کاسیاس. پاهای سست و لرزان ژآوی و اینیستا و تصاویری از این دست وقتی کنار آنچه از لالیگا، بارسلونا و رئال مادرید می گذاریم بیش از اندازه دل آزار می شود.
اسپانیا حذف شد؛ مثل یک تیم مبتدی و کوچک. آن چنان که عادل فردوسی پور آرزو کرد ما در گروه آنها قرار می گرفتیم تا شکست شان می دادیم و صعود می کردیم!
در این میان داستان دل بوسکه ماجرای جدایی است. مردی که حالا منتقدانش این فرصت را دارند که مثل کلاغ های بی رحم فیلم های هیچکاک سر او بریزند. او را به پیرمرد بازنشسته شرکت بیمه تشبیه می کردند که آرام و خونسرد و برباد رفته روی نیمکت اسپانیا می نشیند و هیچ هیجانی در صورتش پیدا نیست؛خونسرد و بی احساس.
وقتی با رئال مادرید در ابتدای هزاره سوم قهرمان اروپا شد گفتد که او نسلی از بهترین ستارگان فوتبال دنیا داشته و کار خاصی نکرده است. شاید به همین بهانه بود که با ناسپاسی او را از رئال مادرید راندند.
بعد از او چند مربی و ده ها بازیکن سعی کردند افتخارات دل بوسکه را کسب کنند اما نتوانستند تا امسال که کارلو آنجلوتی توانست رئال را به آرزویش رساند.
بعد از آن که تیم قهرمان یورو 2008 را از لوئیز آراگونس تحویل گرفت منتقدان نوشتند که او تیم را به دره می اندازد اما مرد سبیلوی اسپانیا فاتح جام جهانی 2010 و یورو 2012 شد؛ با اقتدارو با دیکته کردن تاکتیک خود بر رقیبان. آنها در فینال یورو 4-0 ایتالیا را در هم کوبیدند. چنان دهشتناک که بازیکنان ایتالیا آرزو می کردند داور سوت پایان بازی را به صدا برساند. اما او هیچ گاه چنان که شایسته اش بود ستایش نشد.
نه مانند مورینیو زبان تلخ و گزنده و رفتار مغرورانه داشت، نه مثل کارلو آنجلوتی خوش پوش بود، نه مثل گواردیولا آفریننده تیکی تاکا لقب گرفت نه مانند فرگوسن به پدر یک نسل تشبیه شد.
دل بوسکه همیشه مثل یک پیرمرد بازنشسته یک شرکت بیمه که در پارک می نشست تنها به نظر می رسید. تنها و مغموم، با انبوهی از منتقدان جوان که اسپانیا را می پسندیدند اما او را دوست نداشتند.
دل بوسکه دیشب بعد از شکست 2-0 مقابل شیلی مثل یک آدم برفی سبیلو در آفتاب آب شد و تمام....
حالا منتقدان بی رحمش که منتظر زمین خوردن او بودند این فرصت را دارند که مثل کلاغ های بی رحم فیلم های هیچکاک سر او بریزند و انتقام بگیرند...
دیشب یکبار دیگر همه دیدند که فوتبال بی رحم است، مثل قطاری که به گل های روییده شده روی ریل توجه نمی کند، از روی آنها رد می شود و پرپرشان می کند...
در آخرین روزهای خرداد 1393 قطار از روی اسپانیا رد شد.
اسپانیا حذف شد؛ مثل یک تیم مبتدی و کوچک. آن چنان که عادل فردوسی پور آرزو کرد ما در گروه آنها قرار می گرفتیم تا شکست شان می دادیم و صعود می کردیم!
در این میان داستان دل بوسکه ماجرای جدایی است. مردی که حالا منتقدانش این فرصت را دارند که مثل کلاغ های بی رحم فیلم های هیچکاک سر او بریزند. او را به پیرمرد بازنشسته شرکت بیمه تشبیه می کردند که آرام و خونسرد و برباد رفته روی نیمکت اسپانیا می نشیند و هیچ هیجانی در صورتش پیدا نیست؛خونسرد و بی احساس.
وقتی با رئال مادرید در ابتدای هزاره سوم قهرمان اروپا شد گفتد که او نسلی از بهترین ستارگان فوتبال دنیا داشته و کار خاصی نکرده است. شاید به همین بهانه بود که با ناسپاسی او را از رئال مادرید راندند.
بعد از او چند مربی و ده ها بازیکن سعی کردند افتخارات دل بوسکه را کسب کنند اما نتوانستند تا امسال که کارلو آنجلوتی توانست رئال را به آرزویش رساند.
بعد از آن که تیم قهرمان یورو 2008 را از لوئیز آراگونس تحویل گرفت منتقدان نوشتند که او تیم را به دره می اندازد اما مرد سبیلوی اسپانیا فاتح جام جهانی 2010 و یورو 2012 شد؛ با اقتدارو با دیکته کردن تاکتیک خود بر رقیبان. آنها در فینال یورو 4-0 ایتالیا را در هم کوبیدند. چنان دهشتناک که بازیکنان ایتالیا آرزو می کردند داور سوت پایان بازی را به صدا برساند. اما او هیچ گاه چنان که شایسته اش بود ستایش نشد.
نه مانند مورینیو زبان تلخ و گزنده و رفتار مغرورانه داشت، نه مثل کارلو آنجلوتی خوش پوش بود، نه مثل گواردیولا آفریننده تیکی تاکا لقب گرفت نه مانند فرگوسن به پدر یک نسل تشبیه شد.
دل بوسکه همیشه مثل یک پیرمرد بازنشسته یک شرکت بیمه که در پارک می نشست تنها به نظر می رسید. تنها و مغموم، با انبوهی از منتقدان جوان که اسپانیا را می پسندیدند اما او را دوست نداشتند.
دل بوسکه دیشب بعد از شکست 2-0 مقابل شیلی مثل یک آدم برفی سبیلو در آفتاب آب شد و تمام....
حالا منتقدان بی رحمش که منتظر زمین خوردن او بودند این فرصت را دارند که مثل کلاغ های بی رحم فیلم های هیچکاک سر او بریزند و انتقام بگیرند...
دیشب یکبار دیگر همه دیدند که فوتبال بی رحم است، مثل قطاری که به گل های روییده شده روی ریل توجه نمی کند، از روی آنها رد می شود و پرپرشان می کند...
در آخرین روزهای خرداد 1393 قطار از روی اسپانیا رد شد.