راه کمال

قطره    از   دریا  و  دریا  هم  از  او          قطره  هم خود را  بداند  گر از او

 

قطره    در    یک   دم دریا  میشود          بنده   با  حق  یکه و  یکتا  شود

گر تو میجویی همی رخسار دوست         هرچه را بینی رخ  یارت در اوست

من  ز  هجر و از  فراغش خسته ام         همچو مرغی در قفس پر بسته ام

این سخن باشد بسی لاف  و گراف        چونکه  یارت باشدت   اندر  مصاف

او   کجا  غیبت  کند  در  این  جهان        در   کنارت  باشدت    اما     نهان

وصل   او   سهل   و   گوارای وجود        روز و شب باید بمانی   در   سجود

پس  ز  هجر  و  از فراغش می ننال        وصل او باشد   برایت   چون   کمال

در   درونت   وصل   را  اندیشه  کن       کار  خود را در  وصالش  پیشه   کن

آن   بهشت   نقد   عاید   می شود       این  جهان  همچون گلستان میشود

او  مگر  از  گردنت   نزدیک  نیست ؟       لا  تخف  الی  مکان  هم نیز نیست؟

پس  چرا  هی  شیون و زاری کنی ؟      غیبتش   را   بر   دهان  جاری کنی؟

غیبتش کفر است و شرک است و جنون       او    نباشد    از    درونت   هم   برون

دی   درختی  دیده ام  لرزان  و لخت       کو   همی    میگفت  یا رب در نهفت

این شراب و این  تراب از لطف  تست      در    پی  نورت   دویدم   از    نخست

شاخه ها    را  سوی    او   افراخته      دل   به    دریای     طلب      انداخته

شاخه   و  برگ  و   رواقم  آن  تست      ای  عجب   از   حسن  الطاف درست

سجده   و   حمد  و    ثنایت   میکنم      عقده هایم   را    زدل    خالی    کنم

من   ز   گردون  و  جهان   دارم  رضا      با  تو   هستم   با   تو هستم ای خدا

گر    تضادی   با    جهان    میداشتم      از   غم   دوری   و    هجرت   داشتم  

تو   مرا   از   خود   جدا   کردی و من      از    غم   هجرت   نگویم    در  سخن

غیبتت کفر است و شرک است و جنون     تو    نباشی   از   درونم    هم  برون

واژه ها      طفلند     در      دریای  تو      من   شناور    در   تب    و  در تاب تو

محمد علی زعفرانی