راه کمال

در یک سحرگاه سرد ماه ژانویه، مردى وارد ایستگاه متروى واشینگتن د یسى شد و شروع بهنواختن ویلون کرد.این مرد در عرض 45 دقیقه، شش قطعه از بهترین قطعات باخ را نواخت. از آنجا که شلوغ ترینساعات صبح بود، هزاران نفر براى رفتن به سر کارهایشان به سمت مترو هجوم آورده بودند.سه دقیقه گذشته بود که مرد میانسالى متوجه نوازنده شد. از سرعت قدم هایش کاست و چندثانیه اى توقف کرد، بعد با عجله به سمت مقصد خود به راه افتاد.یک دقیقه بعد، ویلون زن اولین انعام خود را دریافت کرد. خانمى ب یآن که توقف کند یک اسکناس یکدلارى به درون کاسه اش انداخت و با عجله به راه خود ادامه داد.چند دقیقه بعد، مردى در حال یکه گوش به موسیقى سپرده بود، به دیوار پشت سر تکیه داد، وناگهان نگاهى به ساعت خود انداخت و با عجله از صحنه دور شد.کسى که بیش از همه به ویلون زن توجه نشان داد، کودک سه ساله اى بود که مادرش با عجله وکشان کشان به همراه می برد. کودک یک لحظه ایستاد و به تماشاى ویلون زن پرداخت، مادر محکم ترکشید وکودک در حالی که همچنان نگاهش به ویلو نزن بود، به همراه مادر به راه افتاد. این صحنه،توسط چندین کودک دیگر نیز به همان ترتیب تکرار شد. و والدین شان بلا استثناء براى بردنشان بزور متوسل شدند.در طول مدت 45 دقیقه اى که ویلون زن می نواخت، تنها شش نفر، اندکى توقف کردند. بیست نفرانعام دادند، بی آن که مکثى کرده باشند، و سى و دو دلار عاید ویلون زن شد. وقتی که ویلون زن ازنواختن دست کشید و سکوت بر همه جا حاکم شد، نه کسى متوجه شد، نه کسى تشویق کرد، ونه کسى او را شناخت.هیچکس نمی دانست که این ویلو نزن جاشوا بل یکى از بهترین موسیقیدانان جهان و نوازند ه یکىاز پیچیده ترین قطعات نوشته شده براى ویلون می باشد.جاشوا بل، دو روز قبل از نواختن در سالن مترو، در یکى از تئاترهاى شهر بوستون، برنام هاى اجراکرده بود که تمام بلیط هایش پیش فروش شده بود و قیمت متوسط هر بلیط یکصد دلار بود.این یک داستان حقیقى است. نواختن جاشوا بل در ایستگاه مترو توسط روزنامه واشینگت نپستترتیب داده شده بود، و بخشى از تحقیقات اجتماعى براى سنجش توان شناسایى، سلیقه واولویت هاى مردم بود.نتیجه: آیا ما در شرایط معمولى و ساعات نا مناسب، قادر به مشاهده و درک زیبایى هستیم؟لحظه اى براى قد ردانى از آن توقف م یکنیم؟ آیا نبوغ و استعدادها را در یک شرایط غیر منتظرهمی توانیم شناسایى کنیم؟یکى از نتایج ممکن این آزمایش می تواند این باشد:اگر ما لحظه اى فارغ نیستیم که توقف کنیم و به یکى از بهترین موسیقیدانان جهان که در حالنواختن یکى از بهترین قطعات نوشته شده براى ویلون است گوش فرا دهیم، چه چیزهاى دیگرى راداریم از دست م یدهیم؟