شهر به شهر و کو به کو در طلبت شتافتم
خانه به خانه در به در جستمت و نیافتم
بر دل من ز بس که جای تنگ شد از جداییت
بی تو به دست خویشتن سینه خود شکافتم
از تف آتش غمم صد ره اگرچه تافتی
آیینه سان به هیچ سو رو ز تو بر نتافتم
آه که تار و پود من، رفت به باد عاشقی
جامه‌ی تقوایی که من در همه عمر بافتم
