راه کمال

بسیاری از کسان شکوه دارند که گفته‌های فرزانگان چیزی نیستند مگر تمثیل؛ تمثیل‌هایی که در زندگی روزمره کاربردی ندارند، در حالی که ما فقط همین زندگی را داریم و بس. وقتی یکی از فرزانگان می‌گوید:«به آن سو برو»، منظورش این نیست که شخص به آن طرف برود، راهی که اگر ارزش رفتن می‌داشت، هر کس به گونه‌ای از عهده‌ی انجام آن برمی‌آمد. بلکه منظور او «آنسو»یی رمزآلود است، چیزی که ما با آن آشنایی نداریم و خود او هم آن را دقیق‌تر مشخص نمی‌کند و در نتیجه آن چیز این‌جا اصلاً به کار ما نمی‌آید. در اصل این تمثیل‌‌ها فقط می‌خواهند به ما حالی کنند که درک‌ناکردنی را نمی‌توان درک کرد، و اما ما خود از پیش این نکته را می‌دانستیم. ولی آن‌چه ما روزانه با آن دست به گریبان‌ایم، چیزی دیگر است.
یکی در جواب گفت: «چرا قبول نمی‌کنید؟ اگر از تمثیل‌ها پیروی کنید، خود به تمثیل بدل می‌شوید و از تلاش روزانه رهایی می‌یابید.»
دیگری گفت:« شرط می‌بندم که این هم یک تمثیل است.»
اولی گفت: « شرط را بردی.»
دومی گفت: «ولی متأسفانه فقط در عالم تمثیل.»
اولی گفت: « نه، به راستی، در عالم تمثیل باختی.»