ای مسلمان که ز اقلیم خدا آمده ای
عطر اسلام تو کو ؟
گر نشانی ز محمد داری
سخن نرم تو لحن دل آرام تو کو ؟
... چین بر ابرو مفکن...
... که بدین روی بزشتی بکشی ایمان را
در دهانت حنظل
در نگاهت تلخی ، خشم تو بی هنگام
سخنت نا هنجار ، معنی تلخ سلامت دشنام
اگر از کشور عشق آمده ای
بوی معشوق کجاست ؟ گرمی پیغام تو کو ؟
هیچ دانی که مسلمانی چیست ؟
در نگاهت پیوند ، سخنانت دلبند
بزبان نغمه مهر ، به لبانت لبخند
دست تو دست وداد ، خوی تو بی آزار
حرف تو بی ترفند
توشه از خوی محمد بر گیر!
موی را شانه بزن!
شوخ از چهره بشوی! سخنت را به محبت آمیز!
درس لبخند بیاموز به لبهای عبوس با مسلمان مستیز
بیم در جان برادر مفکن!
به هدایت بنشین! به حمایت بر خیز!
گر که از کعبه دل آمده ای
نیت پاک تو و حالت احرام تو کو ؟
چین بر ابرو مفکن
مهربانیت چه شد ، نعمت اکرام تو کو ؟
ای مسلمان که ز اقلیم خدا آمده ای
عطر اسلام تو کو ؟
گر نشانی ز محمد داری
سخن نرم تو لحن دل آرام تو کو ؟
