جراحی از راه دور با عینک گوگل...........
تیمی از دانشگاه آلاباما نخستین عمل جراحی جهان را با استفاده از ترکیبی از فناوری مجازی واقعیت افزوده به نام VIPAAR و عینک گوگل انجام دادند.
عینک گوگل نوعی رایانه پوشیدنی و مجهز به یک نمایشگر نوری است که بر روی سر قرار دارد.
ترکیب این دو تکنولوژی می‌تواند گامی مهم به سوی توسعه پزشکی از راه دور عملی و کارآمد باشد.
سیستم VIPAAR یا «حضور تعامل مجازی در واقعیت افزوده» فناوری است که ویدئوکنفرانس تعاملی، دو طرفه و زمان واقعی را ارائه می‌دهد.
برنا پونس، جراح ارتوپد دانشگاه آلاباما جراحی را در بیماستان Highlands در بیرمنگهام انجام داد و دستیار وی به نام فانی دانتولوری نیز از دفترش در آتلانتا این جراحی را تماشا می‌کرد و با پونس تعامل داشت.
پونس در طول عمل جراحی عینک گوگل را به چشم داشت و دوربین تعبیه‌شده تصاویر میدان جراحی را به دانتولوری مخابره می‌کرد.
سامانه مزبور به دانتولوری امکان تماشا و نظارت دقیق بر آنچه پونس در اتاق جراحی می‌دید و همچنین امکان ارائه مشاوره به میدان جراحی مجازی را می‌داد.
پونس دست‌های دانتولوری را به عنوان دستی روح‌مانند در نمایشگری که بر روی سرش نصب بود، می‌دید.
با استفاده از VIPAAR جراح از راه دور قادر خواهد بود دست‌هایش را در میدان جراحی وارد کرده و همکارانش را یاری کند.
این دو جراح توانستند عمل را در شیوه کاملا تعاملی به بحث بگذارند، زیرا دانتولوری عملکرد پونس را نظاره و دست‌هایش را وارد حوزه دید پونس می‌کرد، گویی آن‌ها کنار یکدیگر ایستاده بودند.
به گفته پزشکان دانشگاه آلاباما، این فناوری با ارائه امکان جراحی بیمار به یک جراح کهنه‌کار از راه دور، تخصص ارزشمندی را به جراحان کمتر باتجربه ارائه دهد.
VIPAAR وجودش را مدیون یک جراح اعصاب دانشگاه آلاباما به نام بارتون گوتری است که حدود 10 سال پیش از پزشکی از راه دور حاضر در آن زمان ناراضی بود.
در آن دوران، تله‌پزشکی بیشتر تماس تلفنی بین دو پزشک بود و جراح در یک بیماستان کوچک می‌توانست طی فرایند دشوار عمل یک یا دو بار با جراحی دیگر تماس تلفنی داشته باشد و از وی راهنمایی بخواهد.
به گفته پونس، VIPAAR به پزشکان راه دور امکان تشریح، راهنمایی یا حتی شیوه استفاده از ابزار را می‌دهد. این سامانه همچنین امکان آموزش به دانشجویان جراحی را می‌دهد.
فناوری مزبور از ویدیو بر روی ابزار تلفن همراه برای برقراری ارتباط در زمان واقعی و امکان حل یا تصحیح، استفاده از ابزار یا ورود دستان را می‌دهد.
دانشمندان معتقدند این سامانه کارکردهایی بالقوه و فراتر از پزشکی و جراحی را ارائه می‌دهد و می‌توان از آن برای نصب سیستم حرارتی خانگی و حفظ و مدیریت فرایند تولید صنعتی بهره برد.
ترکیب این دو تکنولوژی می‌تواند گامی مهم به سوی توسعه پزشکی از راه دور عملی و کارآمد باشد.
سیستم VIPAAR یا «حضور تعامل مجازی در واقعیت افزوده» فناوری است که ویدئوکنفرانس تعاملی، دو طرفه و زمان واقعی را ارائه می‌دهد.
برنا پونس، جراح ارتوپد دانشگاه آلاباما جراحی را در بیماستان Highlands در بیرمنگهام انجام داد و دستیار وی به نام فانی دانتولوری نیز از دفترش در آتلانتا این جراحی را تماشا می‌کرد و با پونس تعامل داشت.
پونس در طول عمل جراحی عینک گوگل را به چشم داشت و دوربین تعبیه‌شده تصاویر میدان جراحی را به دانتولوری مخابره می‌کرد.
سامانه مزبور به دانتولوری امکان تماشا و نظارت دقیق بر آنچه پونس در اتاق جراحی می‌دید و همچنین امکان ارائه مشاوره به میدان جراحی مجازی را می‌داد.
پونس دست‌های دانتولوری را به عنوان دستی روح‌مانند در نمایشگری که بر روی سرش نصب بود، می‌دید.
با استفاده از VIPAAR جراح از راه دور قادر خواهد بود دست‌هایش را در میدان جراحی وارد کرده و همکارانش را یاری کند.
این دو جراح توانستند عمل را در شیوه کاملا تعاملی به بحث بگذارند، زیرا دانتولوری عملکرد پونس را نظاره و دست‌هایش را وارد حوزه دید پونس می‌کرد، گویی آن‌ها کنار یکدیگر ایستاده بودند.
به گفته پزشکان دانشگاه آلاباما، این فناوری با ارائه امکان جراحی بیمار به یک جراح کهنه‌کار از راه دور، تخصص ارزشمندی را به جراحان کمتر باتجربه ارائه دهد.
VIPAAR وجودش را مدیون یک جراح اعصاب دانشگاه آلاباما به نام بارتون گوتری است که حدود 10 سال پیش از پزشکی از راه دور حاضر در آن زمان ناراضی بود.
در آن دوران، تله‌پزشکی بیشتر تماس تلفنی بین دو پزشک بود و جراح در یک بیماستان کوچک می‌توانست طی فرایند دشوار عمل یک یا دو بار با جراحی دیگر تماس تلفنی داشته باشد و از وی راهنمایی بخواهد.
به گفته پونس، VIPAAR به پزشکان راه دور امکان تشریح، راهنمایی یا حتی شیوه استفاده از ابزار را می‌دهد. این سامانه همچنین امکان آموزش به دانشجویان جراحی را می‌دهد.
فناوری مزبور از ویدیو بر روی ابزار تلفن همراه برای برقراری ارتباط در زمان واقعی و امکان حل یا تصحیح، استفاده از ابزار یا ورود دستان را می‌دهد.
دانشمندان معتقدند این سامانه کارکردهایی بالقوه و فراتر از پزشکی و جراحی را ارائه می‌دهد و می‌توان از آن برای نصب سیستم حرارتی خانگی و حفظ و مدیریت فرایند تولید صنعتی بهره برد.