راه کمال

تنها زمانی که از خودت خوشت میومد، وقتی بود که تظاهر میکردی آدمی هستی که همین هرزه ازش خوشش میاد

بن افلک موفق شده نقشش را خوب ایفا کند،بازی زیرپوستی او که بنا به شخصیتداستان باید تمام احساسات را در لایه های زیرین نمایش دهد، خوب از آب در آمده است،رزامند پایک هم تغیرات مورد نظر شخصیت را به مرور و البته با گریم مناسبی که روی چهره ی اونشسته باور پذیر اجرا می کند:او باید در عین حال آسیب پذیر ،قهرمان و هوشمند جلوه کند ،در ابتدا گمان می کنیم گم شدن ایمی و چرایی این گم شدن مهمترین مساله داستان است، اما رفته رفته آنچه که پر رنگ تر می شود پیچ و خم های یک زندگی زناشویی است که در داستانی که بستری رمز آلود و معما گونه دارد روایت می شود ،یعنی کارگردانی قصه ای دراماتیک را در ظرفی رازآلود می گذارد تا کشش داستانش حفظ شودو بنواتند طیف وسیع تری از مخاطب را با خودش همراه کند ،بازی با زمان های موازی باعث می شود مخاطب برای پیش بینی ادامه ی فیلم دچار سرگیجه شود در کنار همه ی اینها حرکت ظریف فیلم در مرز ژانرها است :جنایی ،درام و حتی گاها طنز...


من همون هرزه ی عوضی هستم ،که باهاش ازدواج کردی اما من جا نمیزنم

فیلم تلاش می کند خیلی از حفره ها و خلا هایی که یک زندگی زناشویی دچار آن می شود را رو کند ،تصویری واقع بینانه از شرایط سخت یک زندگی مشترک و اینکه ما تا چه حد می توانیم نسبت به همسر خود نا آشنا باشیم ،زن داستان از تمام ابزار های زنانگی اش برای پیشبرد هدفش استفاده می کند و فینچر با کدهایی که به ما می دهد چقدر خوب و دلنشین بیننده را آماده ی وقایع بعدی می کند، او مخاطب را به چیدن یک پازل دعوت میکند، شاید وقوع چنین اتفاقاتی در دنیای واقعی خیلی محتمل و باور پذیر نباشد، اما این داستان بهانه ای است برای اینکه ما با چیزهای دیگری آشنا شویم و البته در خلال آن چیزهایی مثل فرهنگ رسانه ای این روز ها که روی رسوایی ها مانور زیادی می دهد ،نقد میشود ،بنا به ساختار اثر نمی شود در این یادداشت به داستان فیلم ورود کنم زیرا جذابیت فیلم از بین می رود، بنا بر این بیشترنکات و ظرایف تکنیکی فیلم می پردازم، به عنوان مثال دو نمونه از آماده سازی های فینچر برای مخاطب در این دو سکانس اتفاق می افتد:

1- در صحنه ی مربوط به هم آغوشی ایمی و کالینز و خشونتی که ایمی مرتکب می شود و خون از لب های کالینز جاری می شود و کارگردان ما را برای خشونتی بزرگتر آماده میکند که بعد تر میبینیم ...

2- نظر ایمی در رابطه با چانه ی نیک دان که بد جنس نشانش می دهد و انگشتانی که نیک دان متظاهرانه روی آن میگذارد ما را برای پیچ و خم های این شخصیت آماده میکند...


ما چه بلایی سر همدیگر آورده ایم ؟به چی فکر میکنی؟چه حسی داری ؟

فیلم که تمام می شود در گیری های ذهنی شروع میشود چه درگیر یک زندگی مشترک باشید چه نباشید ،فیلم شما را به فکر می اندازد و همین نکته ی برتری آخرین ساخته ی دیوید فینچر است، خیلی از صحنه ها و نما ها در ذهن می ماند شاید تنها ایرادات جزیی فیلم را بتوان عدم توازن بین دو نیمه ی فیلم و زمان طولانی آن دانست، البته که همین زمان طولانی هم بی جهت پرداخت نشده است، اما در حوصله هر نوع سلیقه ای نمی گنجد ،ضمناوقوع چنین حوادثی  را نمی توان در دنیای واقعی تماما امکانپذیر دانست و نکته ی آخر خشونت گاه آزار دهنده و عریان فیلم است که به مانند صحنه های اروتیک جزو جدایی ناپذیر ساخته های فینچر است.

توضیح: تمام جملات قرمز رنگ مربوط به دیالوگ های فیلم است